పుట:పంచతంత్రి (భానుకవి).pdf/42

వికీసోర్స్ నుండి
ఈ పుట అచ్చుదిద్దబడ్డది


వ.

అంత శివశర్మ తననిలయమ్మున కేతెంచి యాషాఢభూతిం గానక
బొంత యెత్తుకొనిపోయెనని దిగులుపడి చింతింపుచు నర్థాపేక్షం బొక్కి
పడియతనింగను గమనిక నొకపుటభేదనంబు ప్రవేశించి యందు నొక్క
తంతువాయగృహమ్మువేదికఁ జేరి శయనించియుండు నవసరమ్మున.

132


క.

నారాయణు నంబరల
క్ష్మీరమణినిజాంఘ్ర[కంజ]కీలితమగు మం
జీరమున వ్రేసెనో యన
సారసబాంధవుఁడు నపరశరధిం గ్రుంకెన్.

133


చ.

తన మణి పోవ సంబరము ధారుణిలో వెదుకంగ వచ్చెనో!
యనఁదగె నంధకారనివహమ్ము, సరోజభవాండపేటికన్
దనరగనిడ్డ కస్తురివిధంబున, జారుల మానసమ్ములున్
ఘనముగఁ గైరవమ్ములు వికాసము నొందె ననంతరమ్మునన్.

134


క.

మరుదీశ దిగ్వధూటిక
కరకందుక మనఁగ గగనకాసారసితాం
బురుహ మన మదనకువలయ
శర మనఁ గనువిం దొనర్ప శశి వొడతెంచెన్.

135


వ.

తత్సమయంబునం గోకవిరహిలోక[భీ]కరంబులును జకోరహృదయ
వశీకరమ్ములును గలశపయోధిశోభాకరమ్ములును నగు చంద్రకిరణ
మ్ములు భూభాగమ్మున నిండియుండె నయ్యవసరమ్మున.

136


చ.

ఒడలికి నన్ను, గన్నులకు నొప్పగుకెంపు మనోజ్ఞజిహ్వకున్
వెడవెడ పల్కు లంఘ్రులకు వేమరుసుం దడబాటు గూర్ప, నో
పెడు మదిరావశత్వమునఁ బ్రేలుచునుండెడి తంతువాయు న
ప్పుడు గని వానిభార్య పరపూరుషసంగమవాంఛ సేయుచున్.

137


వ.

ఉండు నెడ నంబష్ఠకన్యకాప్రేరితయై యుచితాలంకారమ్మునం జెలు
వొంది మందమందగమనమ్మునం జనునవసరమ్మునఁ దద్విభుండు.

138


క.

ఒడ లెఱుఁగక కులటిక! యె
క్కడ వోయెదు మున్ను కన్నుగవ వ్రామిన కై