పుట:పంచతంత్రము (దూబగుంట నారాయణ).pdf/92

వికీసోర్స్ నుండి
ఈ పుట అచ్చుదిద్దబడ్డది


క.

ఈయపరాధంబున కీ, రేయి కళానిధికి మ్రొక్కి ప్రియమున ననుపన్
బోయెదవుగాక యనుటయు, నాయేనుఁగు నీయకొనియె నౌఁగా కనుచున్.

111


ఉ.

అంతటఁ బ్రొద్దు గ్రుంకుటయు నాశశకంబు గజేంద్ర రోహిణీ
కాంతునికొల్వు చూచుటకుఁగాఁ దోడి తెచ్చితిఁ జూడు మంచు ని
శ్చింతతఁ జేరి దంతికి శశిప్రతిబింబముఁ జూప మ్రొక్కుచో
రంతులు చిత్తగింపు మపరాధము సైపు మటంచు వేడుచున్.

112


క.

ఆచెవులపోతు కరిపతిఁ జూచి శశాంకుండు కరుణసొంపున నిన్నున్
గాచి విడిచి యనిపెను సం, లోచింపక వేగఁ బొమ్ము కోరినయెడకున్.

113


క.

వచ్చినతెరువునఁ బోయిన, వచ్చుఁ జుమీ చేటు కాన వచ్చినపని నే
మచ్చికఁ జెప్పితి ననుటయు, నెచ్చరికన్ గరివిభుండు నెఱుఁగుదు ననుచున్.

114


క.

గజయూథంబులు గొలువఁగ, గజనాథుఁడు గదలెఁ తీవ్రగమనంబున న
వ్విజయముఁ గైకొని చెలఁగుచు, విజయుం డనుశశక మేఁగె విభుఁ డున్నెడకున్.

115


వ.

చనుదెంచి తత్పాదంబులకుం బ్రణామం బాచరించి దేవా గజయూథంబులు మన
మీఁద రాక యుండునట్టియుపాయంబును సరోవరతీరంబున నిలువనేరక దూరం
బరుగునట్టితెఱంగునుం జేసి వచ్చితి నెలవు దొలంగక సుఖస్థితి నుండుం డనిన నవ్విజ
యుం గౌఁగిలించుకొని ప్రీతుండై బహువిధంబులఁ బ్రశంసింపుచు నచ్చోటు కద
లక శిలీముఖుండు సుఖంబున నుండె.

116


క.

కావున నీయల్పుఁడు ప్రజ, నేవెరవునఁ బ్రోచు టరిది హీనునిఁ బతిఁగా
సేవింప శశ కపింజల, భావంబునఁ జేటు గల్గుఁ బరమార్థ మిలన్.

117


వ.

అనినఁ బక్షులు మాకు నక్కథ వినవలయుఁ జెప్పు మనిన వృద్ధకాకం బిట్లనియె.

118


చ.

ఒక పెనుమ్రానికొమ్మతుద నొప్పగుగూఁట వసింతు నేను దా
నికి నట క్రిందితొఱ్ఱఁ దగ నిల్చి కపింజల ముండు నున్నచో
నకుటిలమిత్త్రభావమున నర్మిలి నాహృదయంబు దాని పైఁ
బ్రకటము గాఁగ నిద్దఱము పాయక యుండుదు మెల్లకాలమున్.

119


గీ.

అట్లు మెలఁగంగ నొక్కనాఁ డాఖగంబు, పొసఁగ మేఁతకునై పోయి మసలుటయును
గొందలంబున వెదకంగఁ గోరి పోవ, వెనుక నాపక్షి యుండెడునునికిపట్టు.

120


వ.

దీర్ఘకర్ణుం డనుపేరం బరఁగుశశకంబు చొచ్చికొనియున్నసమయంబున నాపక్షి
యుం జనుదెంచి యిట్లనియె నే నుదరపోషణార్థం బరిగి వచ్చునంతకు నాయిల్లు
చొరఁ దగ వగునే వెడలు మనిన దీర్ఘకర్ణుం డిట్లనియె.

121