| క. | నృపుఁడు గుణి యైన సచివుఁడు, కపటాత్ముం డైనఁ బ్రజలు గదియరు వానిం | 483 |
| వ. | అని మఱియును. | 484 |
| ఉ. | ఆసల నీశుభంబునకు నక్కట యీ విభు నొంటివానిఁగాఁ | 485 |
| క. | పరుసనివానికి మదిహిత, మరుదుగ నొనరించు నెవ్వఁ డితఁ డమృత మగున్ | 486 |
| వ. | కావునఁ బురుషుల కహితం బాచరించు తలంపునఁ బ్రవరిల్లునీవు బుద్ధిహీనుండ వని | 487 |
| సీ. | కడఁగి మనోవాక్ప్రకారంబు లేకంబు, గాక మిత్రునిఁ గూడి కడఁగునతఁడుఁ | |
| గీ. | బరుసఁదనమున నేప్రొద్దుఁ బద్మముఖులఁ, బొసఁగ వలపింతు నని తలపోయునతఁడు | 488 |
| క. | స్వామిప్రసాదసంపద, వేమఱు మదిఁ గోరువానివిభవం బమరున్ | 489 |
| క. | ఏరాజు తనదుభృత్యుని, కారుణ్యమువలనఁ బ్రతుకగాఁ జూచి మదిన్ | 490 |
| గీ. | అర్థశాస్త్రంబు చదువనియట్టివాని, పుత్త్రుఁడును దండ్రిగణములఁ బోలి పొలుచు | 491 |
| వ. | కావున నీకుం జెప్పఁదగినబుద్ధి యేమి యున్నది విను మని యిట్లనియె. | 492 |
| చ. | నెఱయఁగ వంపరానిధరణీజము వంపఁగడంగెనేని నే | 493 |
| వ. | అనిన విని దమనకుండు తత్కథాక్రమం బెట్టి దని యడుగఁ గరటకుం డిట్లనియె. | 494 |
