| | గావునఁ దప్పు నావలనఁ గల్గమి నీవు దలంపకుండినన్ | 189 |
| క. | ఇలువాడుదు గరగరగాఁ, దలవాకి లెఱుంగఁ బొరుగుతరుణులఁ గూడన్ | 190 |
| వ. | అని సురమునీంద్రుల నుద్దేశించి యిట్లనియె. | 191 |
| ఉ. | ఓసురలార యోమునివరోత్తములార భవత్పదాబ్జవి | 192 |
| వ. | అని పలికి నిజనాథు నుద్దేశించి యిట్లనియె. | 193 |
| చ. | ఎఱుఁగక చేసినట్టినిను నేమన వచ్చుఁ బతివ్రతాగుణం | 194 |
| క. | అని తనవల్లభ పలికిన, విని విస్మితుఁ డగుచు లేచి విభుఁ డతిశీఘ్రం | 195 |
| క. | పొగడగని తనభామినికిన్, దడయక పదయుగము చేరి దండం బిడి య | 196 |
| వ. | భిక్షుకుండును నిద్రావిరహితుండై సర్వవృత్తాంతంబునుఁ జూచుకొనియుండె నట | 197 |
| గీ. | కత్తు లున్న సంచి కడువేగఁ గొని రమ్ము, పోయి యూడిగమ్ము సేయవలయు | 198 |
| వ. | అది పుచ్చుకొని నాపితుం డగ్నికణంబు లొలుకఁ గన్నుల దానిం జురచురం జూచి. | 199 |
| ఉ. | కత్తులతిత్తిఁ దె మ్మనినఁ గానక నా కిది యొంటికత్తి నీ | 200 |
