| | పెద్దలు విడిచినఁ బెరిఁగి యన్యాయంబు, ప్రబలంబు గాఁగ ధర్మంబు తొలఁగు | |
| గీ. | రాజు పరిసరవర్తులు రాష్ట్రజనము, మున్న నశియించి చనుటకు మోస లేదు | 138 |
| గీ. | అనుచు నిట్లు దమనకాఖ్యుండు పలికిన, నర్ధిఁ బింగళుండు నతని కనియెఁ | 139 |
| క. | అన నతఁడు విన్నవించెద, ననఘా! యుదకార్థి నగుచు యమునానదికిం | 140 |
| వ. | అనిన నాతం డిట్లనియె. | 141 |
| సీ. | ఈయున్నవన మెల్ల నాయధీనం బిది సర్వసత్త్వవ్రాతసంకులంబు | |
| గీ. | శబ్ద మూహింప నుత్కృష్టజంతువునకుఁ, గాని యల్పజంతువునకుఁ గలదె యట్టి | 142 |
| వ. | దేవా శబ్దమాత్రంబునకు శంకింపం బని లే దవధరింపు మని యిట్లనియె. | 143 |
| గీ. | బహుజలంబుల సేతువు పగిలిపోవు, విను మరక్షితమంత్రంబు విఱిసిపోవుఁ | 144 |
| వ. | అని మఱియును. | 145 |
| క. | నీ విన్న శబ్ద మిప్పుడ, యే విని తెలిసితిని బుద్ధి నెంతయు మును దా | 146 |
| వ. | అనినం బింగళకుం డవ్విధంబు తెలియం జెప్పు మనిన నతం డి ట్లనియె. | 147 |
| గీ. | ఎసఁగునాఁకటిపెల్లున నిందు నందు, నడవిఁ జరియించి యాహార మబ్బకునికి | 148 |
| సీ. | అఱిముఱి నంతంతఁ దఱుచుప్రోవులు గట్టి, యఱవఱలై యున్నయరదములును | |
| గీ. | గలిగి భీభత్సరౌద్రశృంగారములకు, నాస్పదంబుగఁ గనుపట్టునట్టినేల | 149 |
