పుట:పంచతంత్రము (దూబగుంట నారాయణ).pdf/110

వికీసోర్స్ నుండి
ఈ పుట అచ్చుదిద్దబడ్డది


క.

కని యక్కొలనిసమీపం, బునకున్ జేరంగ నరిగి భోగివిభుఁడు గ్ర
క్కున జలపాదుం డనియెడు, ఘనభేకముఁ గాంచి దైన్యకంపితుఁ డగుచున్.

318


వ.

ఎలుంగు కుత్తుకం దగుల హీనస్వరంబున నిట్లనియె.

319


క.

నాకడుపుకొఱకు దైవం, బీకార్పణ్యంబు దెచ్చె నెవ్వరి నడుగం
బోకుండితి గతకాలము, మీ కిదె భృత్యుండ నగుచు మెలఁగఁగ వలసెన్.

320


వ.

అనుటయు నమ్మండూకాధీశ్వరుం డగుజలపాదుండు మమ్ము నిప్పు డాశ్రయించు
టకుఁ గతం బేమి యని యడిగిన నమ్మందవిషుం డిట్లనియె.

321


సీ.

అర్ధరాత్రపు వేళ నాఁకొని డస్సి నే, నెరకునై యిట్టట్టుఁ దిరుగుచుండ
నవనీసురాన్వయునర్భకుఁ డొక్కరుం, డాచమనార్థమై యరుగుదెంచి
కానక నామేను కడువడిఁ ద్రొక్కిన, నత్యుగ్రభంగి నే నతనిఁ గఱవ
విష మెక్కి మూర్ఛిల్లి వేగ నన్ బొడగాంచి, పిన్నపాపనితండ్రి భీతి మిగుల


గీ.

మంత్రవాదులఁ గొనివచ్చి మందు లొసఁగి, యతిని బ్రతికించుకొని నన్ను నాత్మఁదలఁచి
యద్భుతోత్పన్నకోపారుణాక్షుఁ డగుచు, బాంధవులఁ జూచి యిట్లనె బ్రాహ్మణుండు.

322


క.

పసిపాపఁ డనక నాసుతుఁ, గసుమాళపుఁజెడుగుఁబురుగు కఱచెను దీనన్
ముసుఁగువడుపాపమున నది, దెసలం జరియించుఁగాత దీనతతోడన్.

323


వ.

అని యతం డెంతయు నలుక వొడమిన వెండియు.

324


ఉ.

కప్పల మోచిమోచి కడగానక వాసిన గొల్చి యాఁకటన్
గప్పిన నెవ్వగన్ వనరఁగా నవి చూచి కృపాకటాక్షముల్
చొప్పడుగ్రాస మిచ్చి తమలో నొకఁడై చరియించువానిఁగా
నెప్పుడు నాత్మలం దలఁప నీభుజగం బటు లుండుఁ గావుతన్.

325


గీ.

సుతుఁడు చచ్చేనేని సుతునితోడనె కూడ, నరుగునట్లు గాఁగ నహి శపింతుఁ
జావఁ డయ్యెఁ గానఁ జావనిమననట్టి, నుగ్గయై చరించు నోరుమాలి.

326


వ.

అని యిట్లు ఘోరంబుగా శపియించిన నమ్మహీసురవరునిష్ణురాలాపంబులు నాకుఁ
గర్ణశూలంబులుగాఁ దత్సమీపవల్మీకగతుండనై యాకర్ణించి మదాత్మగతంబున.

327


గీ.

అశనిహతుఁ డైన శూలవిద్ధాంగుఁ డైనఁ, బడక యొకచోటఁ గొఱ దప్పి బ్రతుకుఁ గాని
విప్రశాపాగ్ని తొడరిన వికృతిఁ బొంద, కుండ బ్రతుకుజంతువులు లే వుర్విమీఁద.

328


తరల.

అనువిచారము నామదిం గడు నగ్గలంబుగఁ బర్వినన్
విను మహీసురశాపభీతిని నీవ దిక్కని చేరితిన్
గనికరంబున నన్నుఁ గైకొని గ్రాస మొక్కొకపూఁటగా
నను భరించిన నీకుఁ గీర్తివినాశ మెప్పుడుఁ గల్గునే.

329


వ.

అని మఱియును.

330