| |
వోన్నతి చేటు గాదె పునరుద్భవ మయ్యెద నీకు మృత్యు వై
సన్నుతపుణ్యజాత యనఁ జాలి యయోనిజమూర్తిఁ దాల్చెదన్.
| 19
|
| క. |
ఈపరిభవంబుఁ బడియుం, దీపే ప్రాణంబు లనుచు దిగ్గన ననలం
బాపాదించి దశానను, నే పడఁగన్ విష్ణు నాత్మ నిడి సొదఁ జొచ్చెన్.
| 20
|
| ఆ. |
కృతయుగమున వేదవతి యనఁగాఁ జన్న, నాతి త్రేత నిపుడు సీత యనఁగ
జనకుయజ్ఞ వేది జన్మించి నీసతి, యయ్యె నీవు విష్ణుఁ డగుటఁ జేసి.
| 21
|
| చ. |
అని ముని సెప్ప విస్మయము నార్తియుఁ గోపముఁ బ్రీతియుం బెనం
గోనఁ దప మిట్టిదిం గలదె కోమలి దొల్లియు నన్నె కోరెనే
దనుజుఁడు నాఁడు నియ్యనుచితం బొనరించెన్ తత్ఫలంబు మె
ల్లన యిటు వొందెనే యని తలంచుచు రాముఁడు గౌతుకంబునన్.
| 22
|
| క. |
ఇవ్విధమున సొదఁ జొచ్చిన, యవ్వనితం జూచి పిదప నసురాధీశుం
డెవ్వలని కరిగె నెవ్వరి, కెవ్విధిఁ గావించె ననిన నిట్లనె మునియున్.
| 23
|
రావణుఁడు దిగ్విజయము చేయుట
| శా. |
వీరుం డెవ్వఁడు నెందు లేఁ డనుచు నుర్విం ద్రిమ్మరున్ దర్పదు
ర్వారస్ఫారపరాక్రమక్రమకళావైదగ్ధ్యవిస్తార మే
పారంగా ధరణీశులన్ వెదకి వీరావేశి యై దుర్దమ
ప్రారంభం బొనరించుచున్ సమరసంరంభంబు శోభిల్లఁగాన్.
| 24
|
| సీ. |
ఒక్కచోఁ దా మరుత్తోర్వీసుజన్నంబునకుఁ జని యతని రణంబు సేయ
నడిగినఁ గ్రతుకాలమని సేయఁ దగవు గాదనుచు శాంతత నున్న యానృపాలు
నోడితి వని యార్చి యుడుగక యజ్ఞోపకరణంబు లన్నియు గాసి చేసి
ప్రాగ్వంశ మంతయు వ్రచ్చి వేదిక గ్రొచ్చి ఋత్విగ్గణంబులసత్వ మడఁచి
|
|
| తే. |
యజ్ఞభాగంబులకు వచ్చి హరికృతాంత, వరుణధనదులు బర్హియు వాయసంబు
హంసమును గృకలాసంబు నై భయమున, నడఁగియుండిన నెఱుఁగక యసుర వోయె.
| 25
|
| ఉ. |
అంతకవిక్రమున్ సురథు నార్యుఁ బురూరవు బాహుశాలి దు
ష్యంతు నజేయు గాధినృపసత్తమునిం గని కూడ ముట్టి మీ
రింతకు మున్ను న న్నెఱుఁగ రెన్నఁడుఁ గావునఁ గయ్య మిండు మీ
కెంతబలంబు గూడు నదియెల్లను గూర్పుఁడు దర్ప మేర్పడన్.
| 26
|
| ఉ. |
చాలక తక్కినన్ వినుఁడు శౌర్యము లజ్జయు నుజ్జగించి మీ
రోలిన నిల్చి నాయెదుర నోడితి మే మనుఁ డన్న మేదినీ
పాలురు పోరిలో మనకుఁ బంక్తిముఖుం జెనయంగ వచ్చునే
మే లిది యంచు నోటమిక మేకొని యట్టులు చేసి రుక్కఱన్.
| 27
|
| మ. |
దనుజుం డీపురి కేగుదెంచి మహిమోద్దామప్రతాపాగ్నిసం
జనితాశావలయప్రకాశబహుశస్త్రప్రౌఢిసంరూఢిచే
|
|
