| తే. |
ఇట్లు సల్లాప మొనరించి యెల్లపనులు, ననుదినంబును దలఁపింపు మఖిలజనులు
సంతసం బందునట్లుగాఁ జక్కఁ బెట్ట, నని నియోగించి యతనిఁ బోఁనిచి విభుఁడు.
| 82
|
| ఉ. |
అచ్చటు వాసి యల్లఁ జని యాహ్నికవర్తన మాచరించి రా
లచ్చి వికాస మందఁగ నలంకృతుఁ డై మునిమాపు దర్శనం
బిచ్చిన మంత్రిభృత్యసుకవీశ్వరు లాదిగ నెల్లవారలున్
వచ్చి మహీశుఁ గొల్చి రనివారణఁ జిత్తము లంకురింపఁగన్.
| 83
|
| ఆ. |
విభుఁడు నిఖిలజనులవిన్నపంబులు విను, వివిధసైన్యములకు సవరణముల
ననువు సేయు నభిమతార్థంబు లర్థుల, కిచ్చు వేఁట లాడు నిచ్చవెలయు.
| 84
|
| క. |
ఇవ్విధమున నిత్యంబును, నవ్వసుధాధిపుఁడు ప్రజల కనురాగలతల్
నివ్వటిలఁ జేయుఁ దనమది, నొ వ్వెఱుఁగక యుండ బహువినోదపరుండై.
| 85
|
రాముఁ డేకాంతంబున సీతం దలంచి చింతిల్లుట
| క. |
మనమునఁ బాయని ధరణీ, తనయవలని వగల నేకతంబ పొగిలి య
మ్మనువంశదీపకుం డి, ట్లను ధైర్యము పల్లటిల్లి యలుగులపడుచున్.
| 86
|
| సీ. |
నీకకా యకట పినాకిబాణాసనం బద్భుతంబుగ సభ నట్లు సేసి
జనకానుమతిఁ దపంబునకు నక్కట నీవు ననుగమనంబు సేయంగ నరిగి
పాసియు మగుడ నిన్ బడయుదు ననునాస నక్కట ప్రాణంబు చిక్కఁ బట్టి
యక్కడ సేతుబంధాద్యుపాయములు నానందనం బయిన నీపొందు గాంచి
|
|
| తే. |
యిం పొసంగు నీయర్మిలియెల్ల వమ్ము, గాఁగఁ దుది పోయి ని న్నిట్లు గానపాలు
నేసేసి యాఱడిఁ బుచ్చితిఁ జెప్పఁ జిట్ట, లయ్యె నామను వే మన నంబుజాక్షి.
| 87
|
| ఉ. |
అచ్చట లోకమంతయును నక్కటికంబున నుమ్మలింప నీ
చిచ్చు చొరంగఁ బోక మది చిక్కఁదనంబున నియ్యకొన్న నా
కిచ్చటఁ దెచ్చి నిన్ విడుచు టెంతటి పెద్దజఘన్యవృత్తి కే
నచ్చట రచ్చ కెక్కుటకు నాఱడిపోకకు నోర్తు మైథిలీ.
| 88
|
| ఆ. |
అని దురంతశోకమునఁ బొంది సెజ్జపై, మేను వైచి కన్నుగోనలందు
నివుడు నశ్రువారి చెవులకొలంకుల, నిండ నిట్టు లను విభుండు మఱియు.
| 89
|
| ఉ. |
వీట దురాత్ము లైనయవివేకులు గొంద ఱనింద్య మైనయ
జ్జోటిచరిత్ర మంగనల చొప్పుగ సంశయ మంది యాడు పె
న్మాటల కేల యీదురభిమానము పూనితి వాని నేల నే
గీటునఁ బుచ్చ నైతిఁ బరికింపక చేసితి నింతిఁ బాసితిన్.
| 90
|
| ఉ. |
లోకమువారిమెచ్చునకు లోలవిలోచనఁ బాఱవైచితిం
బో కొఱగామి యంతటన పోయెనె దీనికి నింకఁ గొంద ఱో
హో కృప మాలి చేసె నిది యొప్పదు పొ మ్మని దుర్వినీతి గాఁ
గైకొని రేని వారిమది కందున కెయ్యది గందు దైవమా.
| 91
|
