నారదుఁడు శివునకు నరసింహునిప్రతాపము చెప్పుట
| సీ. |
దేవ నీకరుణార్ద్రదృష్టి నాపైఁ బర్వునఁట యింతకంటె నిష్టార్థ మెద్ది
నా కొక్కనిక కాదు నరనాగపశుపక్షితతికి నీకృపయ వాంఛితము లొసఁగు
వినవయ్య వే ఱొక్కవిన్నపం బమరారియురము నృసింహుడు కరరుహముల
విదళించి మించె నవ్విభుకోపవిభవంబు ముజ్జగంబులుఁ జుట్టుముట్టుకొనియె
నప్పు డింద్రాదిసుర లెల్ల నిప్పుద్రొక్కి, నట్లు మిట్టించి రంభాదు లైనయప్స
రోగణంబులఁ గొని బ్రహ్మ వేగఁ గదిసి, విన్నవించిన నతఁడును వెల్లనయ్యె.
| 139
|
| వ. |
ఆహిరణ్యగర్భునకు హిరణ్యకశిపువిశసనకారి నివారించు భుజాసారంబు లే
దయ్యె వినుము.
| 140
|
| సీ. |
పాదఘట్టనములఁ బగిలి భూవలయంబు నెఱిదప్పి యొడ్డులు విఱిగి పడఁగ
నాసాకుటీరనిశ్వాసమారుతహతి శైలసంఘము బొమ్మరాలఁ బోల
దంష్ట్రాక్షినిర్గళద్దహనకీలల వియద్భ్రాష్ట్రతారాలాజపటలి పెటులఁ
గుటిలనటాచ్ఛటాకోటికుట్టనముల విరిసి మేఘంబులు మురిసిపోవ
నట్టహాసార్తి బ్రహ్మాండ మావులింప, హలహాలారావమున జిహ్వ సెలసికొనుచు
మించి క్రోధంబు మూర్తీభవించె ననఁగ, నుద్భవించె నృసింహదేవోత్తముండు.
| 141
|
| క. |
గిరినిష్ఠుర మగుదానవ, వరువక్షము వాడిగోళ్ల వ్రచ్చుట యె ట్లా
నరకేసరిపౌరుషవి, స్ఫురణాటోపమున కీడు జోడుం గలదే.
| 142
|
| క. |
మసమసఁగఁ బడియె దిక్కులు, విసరె నసమయప్రభూతవిలయానిలముల్
కసుగందెఁ దరణి ధరణియు, వసివాఁడె నృసింహుకోపవహ్నులు నిగుడున్.
| 143
|
| క. |
సురపరివృఢశత మేనియుఁ, బరమేష్ఠిసహస్ర మైనఁ బావకపవిభా
స్కరు లొక్కలక్ష యైనను, హరిహరి నరహరికి నెదురె హరిణాంకధరా.
| 144
|
| క. |
ఆకాలకూటకబళీ, స్వీకారము చేసినట్టి వీరుఁడ వీ వే
మోకాని మాకుఁ జూడ మ, హాకాళ నృసింహు నితరు లాఁగంగలరే.
| 145
|
| క. |
ఈనెఱిఁ బరిమీఱినయా, శ్రీనరకేసరిప్రతాపశిఖిచందము మీ
కే నెఱిఁగింపఁగ వచ్చితి, నూనాయుధదర్పహరణ సురనుతచరణా.
| 146
|
| ఉ. |
మానుషలీల న న్నెదుర మారుతభుఙ్నరులందు లేరు వై
మానికు లెల్ల నట్ల పురమర్దనుఁ డొక్కఁడె విఱ్ఱవీఁగెడిం
దా నెఱబంట నంచుఁ గదనంబున నాతఁడె పన్ని నిల్చినన్
మానముఁ బ్రాణముం గొని సమగ్రయశంబు వశంబు చేసెదన్.
| 147
|
