| |
యాదిభాగవతుఁ బ్రహ్లాదునిఁ దద్రాజ్యవిభునిఁగా నొనరించి శుభము లొదవఁ
బ్రజల రక్షించి భూభారమంతయు మాన్చి నిశ్చింతహృదయుఁడై నెగడియుండె
నంత హతశేషులైన దైత్యాధిపతులు,సంతతంబును భయసమాక్రాంతు లగుచు
మందరద్రోణికామధ్యమంబునకును, జేరి యచ్చో మిథస్సమాసీను లగుచు.
| 92
|
| క. |
చింతాపరవశులై మది, నెంతయుఁ బరితాప మంది హితకార్యంబుల్
చింతించుచుఁ దమలో న, త్యంతంబును బ్రదుకుఁదెరువు తహతహ సూపన్.
| 93
|
| ఉ. |
దానవనాయకుం డణఁగెఁ దత్సుతుఁ డిప్పుడు విష్ణుభక్తుఁడై
దీనునిమాడ్కి బ్రత్యహము దేవగణంబుల కాప్తుడై తదీ
యానుమతంబు లైనపను లర్థి నొనర్చుచు నున్నవాఁడు దు
ర్మానముతోడఁ దండ్రిపగ మానసవీథిఁ దలంపఁ డింతయున్.
| 94
|
| సీ. |
అవినీతుఁ డైనప్రహ్లాదుని మనకెల్లఁ బతిగాఁ దలంచినఁ బ్రాణహాని
వంద్యుఁడై దేవుఁడై వరదుఁడై దైతేయపతుల కెల్లను దిక్కు పార్వతీశుఁ
డామహాత్ముని నాత్మఁ బ్రేమతోఁ దలఁచినఁ గలుగు నిష్టము[1]లైన ఫలము లెల్ల
నీయఁడే తొల్లి దైత్యేంద్రుల కతిమోదమున వరంబులు లోకములు నుతింప
ననుచుఁ దలపోసి యాతుధానాగ్రచరులు, పద్మమిత్రునిపై దృష్టి పాదుకొలిపి
జలము వాయువు నాహారములుగ నడపి, తపము సేయంగఁ బూనిరి దర్ప ముడిగి.
| 95
|
దానవులు శివునింగూర్చి తపము చేయుట
| చ. |
దనుజులు దేహవాంఛ విడఁదన్ని శివాధిపుఁగూర్చి సంతసం
బునఁ దప మాచరించునెడఁ బుట్టినతద్దహనోగ్రకీలల
న్మునుకొని సర్వలోకములు ముచ్చముణింగె బెహారి సంచుల
న్దినముతుది న్ముణించినగతిం బ్రవిముక్తబహిఃప్రచారతన్.
| 96
|
| క. |
దనుజకృతం బగుతపమున, మనసిజసంహరునినిండుమనము గరంగెం
గనదనలద్రావితనూ, తననవనీతప్రపూరితకలశలీలన్.
| 97
|
| సీ. |
వలమానదహనకీలల నీను నెమ్మోము ములికితో డావంక కలికితోడ
వెలఁది వెన్నెలరేల వికసించు విరవాజి[2]పువ్వుతో నిద్దంపునవ్వుతోడ
వలపు వసంతంబుఁ దలకొల్పు సుస్నిగ్ధభూతితో శృంగవద్వీతితోడ
వికటంపులీలలు ప్రకటించి నవ్వించు వందితో[3] విసురూపుమందితోడ
భుజగహారంబుతోడఁ గర్పూరతుహిన, రాశిసంకాశకాంతిపూరంబుతోడ
నమరరిపులకుఁ బ్రత్యక్ష మయ్యె నిఖిల, సంయమీవశంకరుం డగుశంకరుండు.
| 98
|
- ↑ నిష్కము - మూ.
- ↑ విరివాజి - మూ.
- ↑ నందితో-మూ.
