పుట:దశకుమారచరిత్రము.pdf/73

వికీసోర్స్ నుండి
ఈ పుట అచ్చుదిద్దబడ్డది

66

దశకుమార చరిత్రము

చ. అతనివచోమృతంబు హృదయంబునకుం బ్రమదం బొనర్చినన్
     దతనిరహాతురత్వ మెడ దవ్వుగఁ జూపి కరంబు నెమ్మిమైఁ
     బ్రతిదివసంబు నే నతనిపాలఁ జరింపుచునుండి యొక్కనాఁ
     డతనితనూజ రాజముఖి నాదటఁ జూచితి బాలచంద్రికన్.62
మ. సమదృష్టిన్ ననుఁ జూచి యచ్చెలువయున్ శారీరకంబైనకం
     పముచే మానసవృత్తి యంతయును విస్పష్టంబుగా భావసం
     గము నాచిత్తము చూఱగోలుకొన రాగవ్యక్తి పుట్టించె నా
     సుమనోబాణుఁడు సేయఁ జొచ్చెఁ జెలువం జూతాంకురాస్త్రమ్ములన్.63
వ. ఇట్లన్యోన్యజనితస్నేహంబునం దగిలి యమ్మానినియు నేనును
     జతురనిగూఢచేష్టలం జిత్తవృత్తు లొండొరుల కెఱింగిం
     పుచుఁ బొందు వడయు నుపాయంబుఁ దలపోయు చు
     న్నంత నొక్కనాఁడు బంధుపాలుండు శకునజ్ఞానంబున భవ
     ద్గతిఁ దెలియ సమకట్టి నిజగృహోపాంతవిహారవనమునకు
     నన్నుం దోకొని యరిగి యొకవృక్షంబుక్రేవం బక్షిచేష్ట నిరీ
     క్షించునెడ నుత్కంఠావినోదపరాయణుండ నై తత్ప్రదే
     శంబునం గలయం దిరిగి యొక్కకొలనితీరంబునఁ జింతా
     క్రాంత యై చిన్నవోయియున్న బాలచంద్రికం గని డాయం
     జని సంభ్రమప్రేమలజ్జాకౌతుకమనోహరం బైన తదీయా
     లోకనంబు ననుభవించి యమ్ముద్దియమొగంబునఁ దోతెంచు
     విషణ్ణభావంబు మదనజనితఖేదంబు గాకునికి నిరూపించి
     కలరూ పెఱుంగం దలంచి చేరంబోయి నీవిన్నఁదనంబునకుం