272
దశకుమారచరిత్రము
మ. వలచిన నొల్లకున్న గుణవంతుఁడ యైననుఁ గాక తక్కినం
గులసతి కాత్మవల్లభుఁడె కోరికవే ల్పని పెక్కుభంగులం
దెలియఁగ వింటిఁ గావునఁ బతిం జదురొప్పఁగఁ బొంది కొల్వ నేఁ
దలఁచెద నీవు తోడ్పడుము తల్లితనంబు ప్రసిద్ధిఁ బొందఁగన్.118
వ. అది యె ట్లంటేని మదీయభర్త గమనాగమనమార్గోపాం
తరగృహంబున మత్సమానవయోరూపంబులం దగినకనక
వతి యనం బరఁగిన చెలికత్తియ గలదు తద్భవనవలభియందు
వాతాయనంబుల చక్కటిఁ గందుకక్రీడావ్యాజంబున విహ
రించుచుం బ్రాణేశ్వరుఁ డరుగుదెంచు నవసరంబునం
బ్రమాదపతితంబుపేర నతనిమ్రోలం నందుకంబు దిగ విడి
చెద నీవునుం దత్సమయంబున మత్సమీపంబున నిలిచి
వానిచిత్తంబునకు రాగంబు పుట్ట ని ట్లనుము.119
చ. నిధిపతిదత్తుకూఁతు రిది నీసతికిం జెలికత్తె నిన్నుఁ బల్
విధముల నెగ్గులాడుచు వివేకవిహీనుఁడు నీరసాత్మకుం
డధముఁడు మే లెఱుంగఁ డని యాఱడిఁ బెట్టెడు దీనిమాట లె
వ్విధముననైన మాన్పఁగఁ బ్రవీణత లేదె? మనంబులోపలన్.120
క. అను పల్కు పల్కుటయు నత
డనురాగము పొంది సముచితాలాపములం
బనుపడి నిజగృహమునకుం
జను నీవును నతినిపజ్జఁ జను మటమీఁదన్.121
వ. చని కుసుమతాంబూలాద్యుపహారంబు లిచ్చి కూరిమి ప్రక
టించి యెడ నెడం దమకంబు పుట్టించి కందువకుం దార్చి
