172
దశకుమారచరిత్రము
మరలు గొలుపు వాఁ డై భూ
వరునకు నెఱిఁగించి విడుచువాఁడన యనుచున్.142
తే. సంకలియఁ బెట్ట వచ్చిన శంక లేక
గుండెతల బిట్టు దన్నినఁ గూలుటయును
రభసమున వానిమొలకఠారమ్ము పెఱికి
శిరము గోసితిఁ బలువడి నురముఁ ద్రొక్కి.143
వ. ఇట్లు దెగం జూచి వానిచిటికెనవ్రేల నొక్కముద్రిక మం
చిది యున్నం బుచ్చికొని భయవిస్మయాకులితచిత్త యైన
సృగాలిక నాలోకించి తగినమాటల బెదరు వాపి కొండొక
సే పిచ్చట నిలువు మిదె వచ్చెద నని చెప్పి.144
చ. బ్రదికితి నింక సంకలియ వాసినచోటికిఁ బోదుఁ గాక నా
కిది యది యేల నాక ధరణీశ్వరనందనఁ జూచు వేడ్క నె
మ్మది బిరిగొన్న మున్ సనినమార్గమునన్ జని యాకొఱంతయున్
బెదరక త్రవ్వి చొచ్చి రమణీయవిహారగృహాంతరంబునన్.145
క. అనుచారిణీజనంబులు
దనచుట్టును నిద్ర సేయఁ దల్పతలమునన్
దొనఁ బెట్టిన మదనశరము
ననుఁ గై నిద్రించుచున్న యట్టి లతాంగిన్.146
చ. కనుఁగొనునంత నామనసుఁ గన్నులు మన్మథుఁ డింతిపాలు చే
సిన మెలఁగంగ లేక గతచేష్టుఁడ నై యిది నిద్రవోవుచో
మనమున కింత పుట్టె గరిమం బగు విభ్రమ మంగకంబు నొం
దినతఱిఁ జూచువారలకు ధీరత యెక్కడి దంచు లోలతన్.147
