150
దశకుమారచరిత్రము
క. నీయట్టి [1]సఖుఁడు జగమున
నేయెడలం గలఁడె కూర్మి యెసకం బెసఁగం
దోయజముఖి ననుఁ గూర్పుము
కాయజుపెందాల్మి గాసి కాకుండంగన్.41
వ. అనిన విని ధనమిత్రుండు మైత్రి వాటించి యప్పనిఁ బూని
నన్ను నూఱడం బలికి యొకింత నితర్కించి యిట్లనియె.42
ఉ. వేవురు సెప్పినన్ వినక వేశ్యలచొప్పునఁ బోక యర్థముల్
ప్రోవులు వై చినం గొనక రూపగుణాస్పదమైనఁ జూచి మ
ద్భావము పొందు ముం దెఱుగఁ బోఁడిగఁ బెండ్లికి నియ్యకొందు నం
చావనితాలలామ దెగనాడి విటావలి నొల్ల దెన్నఁడున్.43
వ. ఇవ్విధంబునం బ్రతినలు పట్టియున్న కూఁతు ననేకవిధంబుల
బోధించి (త్రిప్పఁ)జాలక తల్లి యుల్లంబునం దల్లడిల్లి మహీ
శ్వరుం గానం జని దేవా! దేవరపిన్నవరవుడు రాగమంజరి
లంజియలచొప్పు దప్పి వివిధధనంబు లిచ్చు భుజంగకోటి
నొల్లక తనవలచువాని నెవ్వనినేనియుం బెండ్లియగుదు నని
ప్రతిజ్ఞ చేసి మాచేత మాన్పరాకున్నయది మరులుఁదనం
బున నింక నొక్కని తెప్పునం బడి పోవంగలయది గావున
మమ్ముం గరుణించి యి ట్లని యాజ్ఞ సేయవలయు మాధవ
సేన వెలిగా రాగమంజరి నెవ్వఁడు గోరువాఁడు నా చేత
నర్థప్రాణాభిమానంబుల దండితుం డగువాఁ డని చాటించు
నది యని దండప్రణామంబు చేసిన నతండును సకలజనం
బులు నెఱుంగునట్లు సాటించిన నది కారణంబుగా విట
- ↑ చెలుఁడు
