(32)
ప్రభావతి కథ
249
బడినరీతి తెల్లవారగనే పదివేలరూప్యములు మీ సానియిచ్చునా? అని యడిగిన నా పరిచారిక తల యూచుచు మెల్లగా నిట్లనియె.
భుజంగా! తెల్ల వారినపిమ్మట నీవు బ్రతికియుండినగదా పదివేలు నందుకొనుట. వెఱ్ఱి యాసపడి వచ్చితివి. మఱియొకచోటికిఁ బొమ్ము. ఇందు వచ్చినఁ జచ్చి పోవుదువు. నీయందుఁగల మచ్చికచే నిట్లు చెప్పుచున్నాను. మా సాని నీరాక యెఱుంగదు. వేగబొమ్మని పలికినది.
అతండు నవ్వుచుఁ జేటీ? నేను మీబోటిం గూడక పోవువాఁడంగాను. బ్రతికియున్న బ్రొద్దున్న సొమ్మిచ్చునా? అని యడిగిన నీ కర్మము నేనేమి జేయుదును. రమ్ము సొమ్మియ్యక పోవదని పలుకుచు నతని లోపలికిఁ దీసికొనిపోయి కాళ్ళు కడిగి హారతులిచ్చి బలిపురుషునకుఁ జేయు నుపచారము లన్నియుం గావించినది. అవ్వారకాంత సౌధాంతరము జయంతము కన్న వింతగా నున్నది. లోపల గంట మ్రోగినతోడనే పరిచారిక నృపాలునిఁ దదభ్యంతరమునకుఁ దీసికొనిపోయినది. అప్పుడు ప్రభావతి వింతగా నలంకరించుకొని జగన్మోహనాకారముతో నొప్పుచుఁ దదంతికమున కరుదెంచి నమస్కరించి మెడలో బుష్పదామంబు వైచి తీసికొనిపోయి తల్పంబునం గూర్చుండబెట్టిఁ విడెమిచ్చి పూసురటిచే విసరుచు నిట్లనియె.
మనోహరా! మీరెందలివార లీయూరెప్పుడు వచ్చితిరి? ఎందు బోవుచుంటిరి? మీ కులశీలనామంబు లెట్టివని యడిగిన విక్రమార్కుం డిట్లనియె. భామినీ మాది పడమరదేశము. మేము ద్విరాశ్రితులము. ఉత్తరకురుభూములకుం బోవుచు నేఁటియుదయమున నీయూరు వచ్చితిమి. సాయంకాలమున మీ యింటిగోడకుఁ గట్టిన ప్రకటన పట్టముజూచి సొమ్మవసరము వచ్చినందున నిందు వచ్చితిమి. అందుఁ బదివేలే యని వ్రాసితివి. నాకు మఱియొక వేయి యవసరమున్నది. బదులిత్తువేని యెల్లుండి తీర్పఁగలనని పలికిన నక్కిలికి లోపల నవ్వుకొనుచు నయ్యో ? పాపముఁ వీఁడు తనకు మూడనున్న విపత్తెఱుంగక సొమ్మడుగుచున్నాఁడు. కానిమ్ము. ఈ నడుమ నెవ్వరు రాకపోవుటచేత నాయసుర నన్నే పీల్చుచున్నాఁడు. వీనిం దిని కొన్ని దినములు నాజోలికి రాకుండునుగదా అని యాలోచించుచు స్వామీ? మీరెంతమాత్రము సందియ మందకుఁడు. తెల్ల వారినతోడనే మీరు కోరిన ధన మిత్తునని శపథము జేసినది. పిమ్మట నాకొమ్మ యమ్మనుజపతికి గంధము బూసి తా నతనిచేఁ బూయించుకొనుచున్న సమయంబున సంవర్తిసమయవరాహకగర్జారావమువలె భయంకరమగు కంఠస్వరముతో నోరీ! దురాత్మా! నీ వెవ్వఁడవు? మధిష్టితయగు బింబోష్టింగూడ వేడుకపడుచున్నావు. నిలునిలు మని పలుకుచు నొక బ్రహ్మరాక్షసుండు తత్ప్రతీకములనుండి యావిర్భవించి విక్రమార్కుని మెడఁ బట్టికొనఁబోవు నంతలో నతం డట్టె
