31]
సురసకథ
241
న్నుఁడైన ప్రవరుఁడను విప్రకుమారునికిచ్చి వివాహముగావించి యల్లునిఁ దన యింటనే యుంచుకొనియెను.
కాలక్రమంబున సురస మేనయౌవనము పొడసూపినది. నాళీకశరుండు ప్రతీ కంబులం బ్రవేశించి వింతకాంతి గలుగఁజేసెను కుచవేణీభర౦బునఁ బూర్వకాయంబు గ్రుంనం బొడిముముడతలోయన వళిత్రయంబు చిత్రగతిం బ్రకాశించెను. స్తనజఘనం బులు ఘనంబులై విజృంభింప మధ్యంభితరాభివృద్ధి జూచి యోర్వక స్రుక్కెనోయన దృశ్యాదృశ్యంబై యొప్పె. నెప్పుడు నితరులజూచి యోర్వనివారు క్షీణింపకుందురా? సర్వావయవసుందరయగు అమ్మగున తొలి జవ్వనంబునఁ బూవిల్లుని ములికెవోలె సర్వజన మోహనంపై విరాజిల్లెను.
సురస మనోహరుండగు ప్రవరుండు రసిక ప్రవరుండగుట నిజవధూప్రతీక మదనప్రవేశం బరసి యాసరసిజాననం గూడ దొందరపడుచుండెను. అగ్నివర్మ యుఁ బుత్రికాగత్ర వికాసఁ తెలిసికొని విధిక్రమంబున శుభముహూర్తమునఁ బ్రధమ క్రియామహోత్సవంబు గావించెను.
నాఁటిఱేయి సురసను గనత్కనకమణి భూషాంబర విశేషంబుల నలంకరించి సఖీజనంబు శోభనగృహంబున కనిపి పూసెజ్జం బతి పజ్జం గూర్చుండఁబెట్టి గంధ ములు పూయించుటయుఁ మాలికలు వై పించుటయు అత్తరు రాయించుటయుఁ బన్నీరు జల్లించుటయుఁ దాంబూలముల నిప్పించుటయు లోనగు శృంగారలీలల గావింపఁజేసి తలయొక నెపంబున అవ్వలికిఁబోయి తలుపు బిగించిరి.
సురసయుఁ దటాలున శయ్యనుఱికి తలుపుమూల దాగినది. తోడనవచ్చి ప్రవ రుం డచ్చిగురుఁబోణింకౌఁగిటఁ గ్రుచ్చి తల్పంబునంజేర్చి చిట్టకంబులంగావింప నిట్టట్టు కొనుచుఁ గన్నీరు గారవెక్కి వెక్కి యేడ్చుచు సురస విరసత్వంబు జూపిన అలిగి అతండు విడుచుటయునప్పుడతిఁబుడమిబండుకొనియేడ్చుచుండెనింతలోఁ దెల్లవారినది.
చెలులు మూగికొని కసరుచుఁ జాలుచాలు నీయల్లరియంతయుం దెల్లమైనది నీయాగడము తల్లికి౦ జెప్పెదముసుమీ?
చ. చదివితి వెంతయేని నెఱజాణవు పెద్దరికంబుమీర నొ
ప్పిదముగ మాటలాడి వెరపించెద వొండ్లను దప్పుజూపి తె
ల్పెదవు పతివ్రతా సుగుణవృత్తుల నింతకుఁ బూర్వ మిప్పుడో
మదవతి యెందుదాచితివి మాకడఁజెప్పెడు నీతులన్నియున్‌
క. చెలినీవు నిన్నరాతిరి
చెలువునికడఁ జేసినట్టి చేష్టలనెల్లన్‌
