సునందకథ
251
పోయినను గులము చెడినను నా మనంబెప్పుడు నిట్టిపని కుద్యోగింపదని నమ్ముము. స్త్రీలకెన్ని దుర్గుణములున్నను పరపురుషసంగమము విడచెనేని యుత్తములని చెప్పుదురు.
పుంశ్చలియైన స్త్రీ యెన్ని నియమములు కలదైనను నింద్యురాలిగా జెప్పుదురు. శీలమువీడిన కాంత లోకాంతరములయందు నరకయాతనల ననుభవించును. ఎంతయాపదవచ్చినను శీలము విడువరాదు. శీలసంపన్నులైన చంద్రమతి ద్రౌపదీ ప్రముఖ సాధ్వుల చరిత్రము మనము వినియుండలేదా? నీవు మిగుల యుత్తమురాలవు. నీవిట్టిపనుల కెన్నడును నెవ్వరిని ప్రేరేపింపకుమని యొత్తిపలికితిని. నా మాటలచే నా పాటలగంధి సిగ్గుపడుచు నేమియుం బలుకలేకూరకుండెను. నేనును ఆమె చిన్నవోయినందుకు లజ్జించుచు మరల నామెకు సంతోషము గలుగుమాటలు పలికి రంజింప జేసితిని.
మరియు నేనారాత్రి పరుండినచోటునకా వైదేశికుడువచ్చి రత్నభూషణము జూపుచు సునందా లెమ్ము నేను వైదేశికుడ. నావార్త అంబిక నీకు జెప్పియేయుండును. నిన్నుత్తమస్థితికి దెచ్చెదనని చెప్పగా నేనా భయపడచు లేచి, అన్నా! నేనట్టిదాననుకాను. అంబికతో నా యభిప్రాయము చెప్పితిని. నీచకృత్యములుచేయుచున్న నన్ను గామించిన నీకేమి లాభమున్నది. మరియొకదానిని గోరుకొనుము. నేను నీకూతురువంటిదానను. నీకుకూడ పుత్రికలు గలిగియుండిరికదా? వారినడత చెడినప్పుడు నీకెట్టి విచారము గలుగునో నా విషయము నట్లే తలంపుమని పలుకగా నతనికి గోపమువచ్చి కన్నులెర్ర జేయుచు నాకిట్లనియె
ఓసిరండా! నీకును నా పుత్రికలకును సామ్యము దెచ్చుకొనిచుంటివే. నీవు చేయుకృత్యములు వారుచేయుచున్నారా! నీకును వారికిని హస్తిమశకాంతరముకలదు. మాయింటికి దాదిగావచ్చి పెద్దమాటలు చెప్పుచున్నావే. నీ టక్కులు నాకు దెలియును. నీవు సమ్మతింపనినాడు నిన్నుదన్ని మరియు దీసికొనిపోయెదను. మా మణిమంతుడు వెర్రివాడు కావున నిన్నూరక మేపుచున్నాడు. దుత్తలాగున దిని యేమిచేయుదువని పలుకగా రోషముతో నేనిట్లంటి. నీచుడా? నీవు భాగ్యవంతుడవని గర్వపడుచున్నవాడవు. నీ భాగ్యమంతయు నా కాలిగోరు విలువచేయదు. నీ మాటలకు నేను లోబడను నన్నూరక నిందింతువేని పాపము మూటగట్టికొని యెదవని పలుకగా నీసుబూని ఛీ ఛీ! రండా! ప్రేలెదవా! నా స్థితియెరుంగక మట్లాడుచున్నావని కాలెత్తి నన్నుదన్నెను.
