శ్రీ శంకరాచార్య చరిత్రము
101
కాంచ — అయ్యో! ఆ మాట నే నెరుంగనే! మంజుభాషిణి యెక్కడ నున్నదో కదా?
హేమ — అదిగో· గ్రంథము వర్ణించుచు నిట్లే వచ్చుచున్నది.
మంజు — [ప్రవేశించి] నా దెస జూచి నవ్వుచున్నా రేమి ?
కాంచ - నీ చేతిలోనిదేమి ?
మంజు - అమరుకము.
కాంచ - ఎవరు రచించిరి ?
మంజు - మన ప్రాణేశ్వరుండే.
కాంచ — అందలి కథ యేమి?
మంజు — అందు మనయందరి కథలున్నవి.
కాంచ - ఏదీ యొక శ్లోకము చదువుము.
మంజు - శ్లో॥ కోపాత్కోమలలోలబాహులతికాపాశేనబధ్వాదృఢం
నీత్యామోహసమందిరం దయితయాస్వైరం సఖీనాంపురః
భూయోవ్యేవమితిస్థలన్మృదుగికాసంసు చ్యదుశ్చేష్ఠితం
ధన్యోహన్యత ఏవనిహ్నుతిపరః ప్రేయాన్ సుదత్యాహసన్.
వసంతకళిక - ఇది యెవ్వతెనుగురించి రచించినదో చెప్పుకొనుడు.
హేమ — నాకర్థము తెలియదు. చెప్పితినేన నుడివెదను.
వసంత — బాహులతిలకలచే బ్రియుని బిగియబట్టి మోహనమందిరమునకు దీసికొనిపోయి సఖులయెదుట నీతం డేమి చేసెనో చూచితిరాయని ప్రియురాలిచే గొట్టబడు పురుషుడు ధన్యుడు గదా?
మదన — నా కేమియుం దెలియవేని నీవే చెప్పుము.
వసంత - హేమా! నీకు దెలిసినదా? లేదా?
హేమ — ఓహో ఇదియా? తెలిసినది ఇది కనకప్రభయొక్క ఖండితాత్వము ప్రకటింపుచున్నది కాదా.
మంజు — హేమా! నీవు గ్రహించితివి. మదనమోహిని చెప్పుకొనలేక పోయినది గదా.
మదన - నాకర్ధము తెలిసినది కాని యా చర్యలు నేను చూడలేదు కావున దెలిసినది కాదు. మరియొకటి చదువుము.
మంజు - శ్లో॥ తద్వక్త్రాభిముఖంముఖం వినమితందృష్టిఃకృతాపాదయోః
తత్సల్లాపకుతూహలాకులతరెశ్రోత్రేనిరుద్దేమయా
పాణిభ్యాంచతరస్కృతిసపులక స్స్వేదోద్గమోగండయో
స్సఖ్యఃకింకరపాణీ యాంతిశతధామత్కంచుకెసంధయః
