శంకరవరబలముచే బాణాసురుండు గర్వించియుండుట
| వ. |
ఓ వైష్ణవాగ్రేసర! బలితనూభవుఁడగు బాణాసురుండొక్కనాఁడు
సకలవిలాసంబులుమీర షణ్ముఖుండేతేర నతనివైభవంబుఁ జూచి
మెచ్చి యచ్చరుపడి తానును భద్రంబుగా రుద్రు నారాధించి
యతనికుమారుండ నయ్యెద నని మది నెంచి తీవ్రంబగు తపంబు
సేయ, నంతఁ గొంతకాలంబునకు పార్వతీసమేతుండై ముక్కంటి
యక్కడికి వచ్చిన నయ్యసురవరుండు బహువిధంబుల స్తుతియింప
నా భర్గుండు ప్రసన్నుండై , ఓయి బలినందన! హెచ్చైన నీ
తపంబునకు మెచ్చితిమి. నీవు కోరినట్ల నిక్కుమారునకు సోదరుం
డవై సకలవైభవంబుల సాటిలేనిమేటివై శోణితపురంబునకు
నాయకుండవు గ మ్మేను నీవాకిలిఁ గాచియుండెద నని వరంబు
లొసంగిన.
| 19
|
బాణుఁడు శంకరునివద్ద సమరమును కోరుట
| క. |
వరగర్వంబున బాణుఁడు
గరిమన్ దిక్పతుల గెలిచి కదనములోనన్
సరిలేరు తనకు నిపు డని
పురహరునిం జేరఁబోయి పొంగుచుఁ బలికెన్.
| 20
|
| ఉ. |
శంకర! దేవదానవుల సంగరమందు ననేకభంగులన్
బింక మడంచితిన్ గనక భీతిలి చెంతలఁ జేర రిప్డు మా
కింకిట వేయిచేతులకు నేమి? ప్రయోజన మెంచి చూడఁగాఁ
బొంకముమీర నొక్క యని భోగవిభూషణ! కల్గఁ జేయవే.
| 21
|
| క. |
అని పల్క నవ్వి రుద్రుఁడు
విను బలిసుత! నీదుడాలు విఱిగిన యపుడే
ఘనమగు కయ్యము కలుగును
మనమున యోచించ కిపుడు మగుడుము వేడ్కన్.
| 22
|
