| క. |
గ్రక్కునఁ బ్రలంబవైరియు
నక్క జముగ భసిత మెడలు(నట్లు)గఁ ద్రోయన్
జిక్కిన తచ్ఛేషంబును
మిక్కిలిఁ దాపంబు నతని మేనం జూపెన్.
| 58
|
| సీ. |
బలభద్రుఁ డపుడు కన్నుల నిద్రజేరంగ
నావులింపుచు భ్రమం బావహిం(చి)
(చు)ట్టుఁ దిరుంగుచు నిట్టూర్పువుచ్చుచు
రోమాంచమిళితగాత్రుండు నగుచు
నల్లనల్లన వచ్చి యల్ల జనార్దను
జేరి దేవోత్తమ! చిత్స్వరూప!
కృష్ణ! హృషీకేశ! యిప్పు డీతాపంబు
నేర్పుమై శాంతిఁ బొందింపు మనినఁ
|
|
| గీ. |
గమలదళనేత్రుఁ డాబలుఁ గౌఁగలించి
జ్వరకృతంబైన తాపంబుఁ జనఁగఁ జేసె
నంత యెప్పటియట్ల యనంతబలుఁడు
[1]ప్రబలుచుఁ బ్రకాశించెను భవ్యలీల.
| 59
|
శ్రీకృష్ణుఁడు మహేశ్వరశక్తితో యుద్ధము చేసి జయించలేక ప్రతిశక్తిని నిర్మించుట – రౌద్రవైష్ణవశక్తుల యుద్ధము
| వ. |
ఇవ్విధంబున నిజాగ్రజుం బృహృష్టాంతరంగుఁ గావించి పుండరీ
కాక్షుండు మహేశ్వరజ్వరంబునగ్రంబున నిలిచి యిట్లనియె.
|
|
| గీ. |
దుర్మదము మాని తొలఁగు నీపేర్మి యింకఁ
జెల్ల దీయడఁ గాదని చేరితేనిఁ
గఠిననిర్ఘాతసమముష్టిఘాతములను
నీదుగర్వం బణంచెద నిక్కువంబు.
| 60
|
- ↑ ప్రబలి ప్రకాశించె భవ్యలీల
