పుట:ఉషాపరిణయము (పసపులేటి రంగాజమ్మ).pdf/144

104

ఉషాపరిణయము

క.⁠

నవ్వులకును మనతోడను బువ్వులవిలుకానిసుతుఁడు పొంకముగాఁగన్ దవ్వుల డాఁగఁగబోలును జవ్వనిరో! వెదుకుదాము సరసత ననుచున్.

⁠ 107

సీ.⁠

మేలుగాఁ గనుపట్టు కేళీగృహంబులు         గొప్పలై మించిన యుప్పరిగెలుఁ జెలువంబు మీరిన శృంగారవనముల         నింపైన పూఁబొదరిండ్లయందు నవరత్నవిరచితనాటకశాలల         సౌవర్ణమయములౌ సజ్జలందు నెలమిఁ గ్రీడించు నింతులయిండ్ల(యందు)ను         మెచ్చంగఁదగు మేలుమిద్దెలందు

⁠

గీ.⁠

వెలఁదు లందఱు గుంపులై వెదకి వెదకి కంతుతనయుని గానక కళవళమున నచ్చెరువుఁ జెందుచును జాల నాత్మలోనఁ బలికి రిట్లని యెంతయు భావమలర.

⁠ 108

చ.⁠

మునుపును శంబరాసురుఁడు ముచ్చుతనంబునఁ బంచబాణునిన్ గొని తనయింటి కేగె నని క్రొత్తలుగా వినుచుందు మిట్టిచో ననిమొన నోర్వఁజాలమిని యచ్చెరువొందఁగ నెవ్వఁడేనియున్ మనసిజుసూను నెత్తుకొని మాధవునిన్ గనగుండ డాఁగెనో!

⁠ 109

వ.⁠

అని యింతులెల్ల యోజన సేయుచు డగ్గఱనున్న హెగ్గడి కత్తియలతో నిట్లనిరి.

⁠