| చ. |
పిలిచితి నన్న నిన్ను నతిభీతుఁడ విప్రుఁడ నమ్మినాఁడ నీ
పలు కనృతంబు గాఁదగునె పాఱెడుబండ్లకుఁ గాళ్లుసాఁపఁగా
నలవడు నన్న పోటుమగఁడై యిటు చేసితిగాక యాసతో
నిలుతు మురారి నన్నచట నీళుల ముంచినఁ బాల ముంచినన్.
| 31
|
| క. |
మే లైననుఁ గీ డైనను
నాలవపా [1]లాఫలము ధనంజయ రక్షా
శీలునకుఁ జేరు నీ వీ
బాలుని రక్షింప [2]వట్టిఫల మందఁదగున్.
| 32
|
| క. |
నీవేమి సేయు దీగాం
డీవము నీ కిచ్చి [3]యమ్ము డెప్పర మైనన్
లావుగల దంచుఁ బలికిన
[4]పావకు చేఁగాదె కోలుపడితిఁ గుమారున్.
| 33
|
| గీ. |
అనుచు ననుచారియై విప్రుఁ డరుగుదేరఁ
దేర గాండివ మిడి యస్మదీయమహిమ
మహి మడుంగ మడుంగగుమనసు మాయ
మాయ గన్నులఁ గ్రమ్మఁ గ్రమ్మఱితి నేను.
| 34
|
| క. |
ఈరూపున బొలివోయిన
బీరముతో వృష్ణిభోజవిభు లేతేరన్
ద్వారవతి కరిగి నిలిచితి
నారాయణు నెదుర ఖేదనమ్రముఖుఁడ నై.
| 35
|
విప్రకుమారుల నుజ్జీవింపఁజేయుటకై కృష్ణుఁడు పార్థసహితముగాఁ బోవుట
| సీ. |
అట్లున్న నన్ను నొయ్యన గారవించి యా
భూసురోత్తముఁ జాల బుజ్జగించి
నీకుమారకుల నేలోకంబునం దున్న
దెత్తు; నీ కిం తేల ధృతి గలంగ?
|
|
- ↑ లరయఁగా
- ↑ నట్టిపల మందఁదగున్
- ↑ యితఁడు....గలడంచు; యిమ్ము
- ↑ భావము
