| | భానుసహస్రభాసి వృషభాధిపుఁ డన్నటు లర్ధయుక్తమై | 308 |
| తా. | హల్లుగా నిల్చియున్నవిశ్రమాక్షరమందు స్వరము కూడియున్నను నాయక్షరముచే యతిగాఁ జెప్పినఠ్లైతే అది యఖండయతి యనఁబడును. | |
| క. | ఆనందరంగనృపతి జ, నానందత సేయు నొక్కనాఁటిసెలవు పా | 309 |
| క. | నీవును దల్లులు బంధుజ, నావళి పురజనులు హస్తినాపురమునకున్ | 310 |
| ఉ. | తేరులయొప్పు మోటువడఁ దేకువ దప్పి పదాతికోటి ను | 311 |
| క. | నావచనమున నపత్యముఁ, గావించున్ గుంతి నీకుఁ గడు నెయ్యముతో | 312 |
| క. | తమతండ్రి భంగి నీకును, సముచితముగ భక్తిఁ జేసి సజ్జననుత మా | 313 |
| ద్వి. | ఉన్నాఁడు తడవుగా నున్నాఁ డతండు, మన్నాఁడు మమ్ముఁ దెమ్మ న్నాఁ డటన్న. | 314 |
| వ. | ఋషిపర్యాయమున అచ్చు కద్దని పూర్వకవిప్రయోగము గలదు. | 315 |
| ద్వి. | ఎక్కడ గురుఁడని యెఱుఁగనినీకు, నక్కటా! గురుఁడు విశ్వామిత్రుఁ డయ్యె. | |
| క. | శఠకోపయతికి ఖలతరు, కుఠారరూపమతికి శఠగురుమతహృత్క | 317 |
| క. | రమణీయరత్నములరుచి, నమరెడునది పంక్తికంకునగరు నృపాలో | 318 |
