పుట:ఆంధ్రకామందకము (జక్కరాజు వేంకటకవి).pdf/152

⁠

నొకయించుక వ్యసనంబుఁ గలిగియున్నకతనను, నొరులతో నొకయించుక వ్యాజ్యంబు గలుగుకతనను దమబంధువులలోనఁ గలహంబుఁ బుట్టిన నీతిపరుండు గావున నివియు వారించు కతనను ఫలకాలంబు గాన ధాన్యాదిసంగ్రహంబు సేయుచుండు కతనను దుర్గంబునకు సవరణలు సేయించుకతననుఁ దన సైన్యంబులకు క్షేమంబుఁ గోరువాఁడై వర్షాదికాలదేశవిష యంబులవలనఁ దా రాకయున్నకతనను దానధనాదికంబు పట్టించుకొని వచ్చువాఁ డై యున్నకతనను, వెలిగుడారంబులు వేసి పయనంబునకు సామగ్రి యొనఁగూర్చుకొనుచుండుకతనను, నాలస్యం బయ్యెనని యుచితరీతులఁ గాలంబు గడుపుచు నుండి, శత్రువునకుఁ గార్యకాలంబు లొనఁగూడకయుండుట లెస్సఁ దెలిసి మగుడివచ్చి యైనను రాకయుండి యైనను శత్రువార్తలన్నియు లెస్సగాఁ దనయేలికకు నెఱింగించవలయు మఱియును.

⁠ 76

సీ.⁠

పగఱసామర్థ్యంబు బలమును దుర్గంబు            భండారమును మిత్రబంధుతతుల నతఁడు పూనుచునుండు నట్టికార్యంబుల            తెఱఁగులు లెస్సగాఁ దెలియుటయును గడలఁగావలివారి నడవులకడవారిఁ            దనవారిగాఁ జేసికొనుట మఱియుఁ దమ కని సేయఁగాఁ దగుచోట మగుడి పో            ననువైనచోటుల నరయుటయును

⁠

గీ.⁠

దూత యొనరించుపను లండ్రు దూతజనుని వలన నెఱుఁగంగ వలయును వైరిచర్యఁ దనజనమ్ములయందును ధరణినాథుఁ డరివరులదూతచేష్టల నరయ వలయు.

⁠ 77