నాగర సర్వస్వం/బాల - యువతి - ప్రౌఢ - వృద్ధ
8 వ్యాధి :- ఉన్మాదావస్థ యందైనను కోరికతీరనిచో ఆ స్త్రీ పురుషులు వ్యాధిగ్రస్తులు అవుతారు. ఇట్టి అవస్థకే 'వ్యాధి' అనిపేరు.
9 జడత్వష :- 'వ్యాధి' అనే అవస్థకు చిక్కిన స్త్రీ పురుషులు కొలదికాలములో జడులు (మందులు మూర్ఖులు) అవుతారు. అనగా పిలిస్తే పలుకరు. ఒకదానికొకటి సమాధానము చెప్పుతారు. ఈ అవస్థకు 'జడత్వము' అనిపేరు.
10 మరణము :- జడావస్థ క్రమముగా మరణమునకు దారితీస్తుంది. అలా ఎవరైనా తాము ప్రేమించినవారిని పొందజాలక జడులైనపుడు కొలదికాలంలో వారు మృతిచెందుతారు.
ఈ మన్మధావస్థలు 'రతిరహస్యము' మున్నగు గ్రంథముల యందు దీనికంటె కొంత భిన్నముగా చెప్పబడ్డాయి. ఏమైనా అన్నిటిసారము ఒక్కటే. కామము ప్రబలమై వున్నప్పుడు అదినెరవేరాలే కాని నెరవేరకపోతే మృత్యువుదాకా మెట్లుకడుతుంది. అది అలా మెట్లు కడుతూ ఉన్నప్పుడు వీనికి చివరిమెట్టు మృత్యువే అనిగుర్తించి ఎల్లరు జాగ్రత్తపడుట అవసరం. కాని తాము అనుభవించే అవస్థ తీవ్రంగా ఉండనపుడు అది అంతటితో ముగుస్తుందే కాని ముందుకు పోదు. ఈవిషయమెరిగి వివేకముతో వ్యవహరించాలి.
బాల - యువతి - ప్రౌఢ - వృద్ధ
వెనుక చెప్పిన హరిణీ - బడబా - హస్తినీ జాతి స్త్రీలు వయోభేదమునుబట్టి ఒక్కొక్కరు 'బాల - యువతి - ప్రౌఢ - వృద్ధ' అని నాలుగు రకములుగా ఉంటారు.
బాల :- పదునారు సంవత్సరములకు లోపు వయస్సుకల బాల అనబడుతుంది. యువతి :- పదునారు సంవత్సరములుదాటి ముప్పది సంవత్సరములకు లోపు వయస్సుకల యువతి లేక తరుణి అనబడుతుంది.
ప్రౌఢ :- ముప్పది సంవత్సరములుదాటి ఏబది సంవత్సరములకు లోపు వయస్సుకల వనిత "ప్రౌఢ" లేక అభిరూఢ" అనబడుతుంది.
వృద్ధ :- ఏబది సంవత్సరములు దాటినమీదట వనితకు వార్ధక్యము వచ్చినటులే. ఆమె వృద్ధ అనబడుతుంది.
ఇట్లు వయోభేదము ననుసరించి నాలుగు రకములుగా ఉన్న వనితలయందు బాల-గ్రీష్మ శరత్కాలములయందు (జ్యేష్ట ఆషాడ మాసములు-ఆశ్వయుజ కార్తిక మాసములు) భర్తకు మిక్కిలి సుఖాన్ని అందిస్తుంది.
స్త్రీలకు పదమూడు పదునాలుగు సంవత్సరములు వచ్చుసరికే పురుషాంగత్యమునకు అర్హమైన శరీరపుష్టి అవయవస్థితి ఏర్పడుతుంది. ప్రాచీనులు కన్య రజస్వలయగుటకు పూర్వమే ఆమెకువివాహం చేసెడివారు. రజస్వల అయినంతనే ఆలుమగలకు సాంగత్యము (శోభనము) ఏర్పరచేవారు. అట్టివైన ప్రాచీన వివాహ పరిస్థితులయందు పురుషుడు బాలను అనుభవించుటకు అవకాశము ఉంటుంది. ఇప్పుడు అట్లు వివాహితులైనవారు గ్రీష్మ శరత్కాలములు తమకు అధిక ఆనందజనకము లని గ్రహించాలి. ఎందువల్లననగా బాలయొక్క శరీరము పల్చగా ఉంటుంది. గ్రీష్మమునందు ఎండ వేడిమి ఎక్కువగా ఉంటుంది. అందుచే ఆసమయంలో మిక్కిలి పుష్టికలిగి బలిసిన శరీరముకల యువతికంటె బాలయొక్క పొందు ఆనందాన్ని కలిగిస్తుంది. అట్లే శరత్తునందు ఎండలు వెనుకబట్టినను చలిపూర్తిగా ప్రవేశించనందున పృథుశరీరము (పెద్దశరీరము) కంటె అల్పశరీరము సుఖకరమై వుంటుంది. ఒకవిధంగా చూస్తే బాల సాంగత్యమునకు సమయనియము లేదనియే చెప్పాలి. బాలా సాంగత్యమునకు ఏసమయమున ఆచరించినను, పురుషునకు ఆనందమే కలుగుతుంది. దీనివలన పురుషుని బలము తరుగదు. పైగా పెరుగుతుంది.
యువతి లేక ప్రౌఢ అయి ఉన్నభార్య హేమంత-శిశిరముల యందు (మార్గశిర పుష్యమాసములు-మాఘ ఫాల్గున మాసములు) భర్తను మిక్కిలి సుఖం కలిగిస్తుంది. ఏమంటే యువతీ శరీరము ప్రౌఢ యొక్క దేహము మిక్కిలి పరిపుష్టంగా ఉంటుంది. ఆకాలముకూడ విపరీతమైన మంచుకు, చలికి నెలవై దేహపుష్టికల భార్యాసాంగత్యము మిక్కిలి సుఖాన్ని అందిస్తుంది. కాని యువతీ సాంగత్యము వలన పురుషుని బలం తగ్గుతుందని, ప్రౌఢాసాంగత్యము భర్తకు వార్దక్యాన్ని (ముసలితనము) దగ్గరచేస్తుందని శాస్త్రకారుల అభిప్రాయము. భార్యకు వయస్సు గడుస్తూవుంటే భర్తకుకూడ వయస్సు గడవడం, ఆవిధంగా వార్ధక్యానికి సన్నిహితుడు కావడం సత్యదూరం కాదు.
ఇక యేబదియేండ్లు దాటినవనిత స్వయంగానే మన్మధవ్యాపారానికి అంతఉత్సాహము కలిగివుండదు. ఆమెతోబాటు సమానంగా పండుతూ వచ్చిన ఆమెభర్తయందు కూడ భార్యను కలియవలెనన్న కోరిక సన్నగిలుతుంది. అట్టిదంపతులు ఎడనెడ శారీరకంగా కలుస్తూ వున్నా, వారు తాము యౌవనంలో అనుభవించిన సుఖానందముల సంస్మరణ తోడనే ఎక్కువగా ఆనందించేవారై, ఆయా విషయాలు త్రవ్వి చెప్పుకొంటూ ఒకనిండైన శరీరసాంగత్య రహితమైన సుఖాన్ని అనుభవించడం జరుగుతుంది.
బాల అయి ఉన్నభార్యను ఆమె కూర్చుండివున్న సమయమునందే భర్త యేవో మాటలుచెప్పి, లేదా అల్పములైన ఆలింగన చుంబనాదులచే రతికి ఉన్ముఖురాలుగా చేసుకోవాలి. యేమంటే ఆ వయస్సులో ఆమెకు లజ్జ ఎక్కువగా వుంటుంది. స్వయంగా వచ్చి భర్త శయనించిన శయ్యపైశయనింపదు. అందుచే ఆమెను కూర్చుండి ఉన్నపుడే లాలించి అనుకూలంగా చేసికొనడం తగివుంటుంది. యువతి బాలవలె కాక సిగ్గును పెడగానెట్టి భర్తతోడి పొందునకు పరిచిత అయివుంటుంది. అందుచే ఆమెను భర్త, శయ్యపై శయనించి వున్నపుడే ఆలింగన చుంబినాదులనే లాలించి రతిక్రీడకు వున్ముఖురాలుగ చేసికొనడం తగివుంటుంది.
ఇక ప్రౌఢావస్థలో అడుగుపెట్టిన వనితయందు లజ్జకాదు కాని, అట్టిదైన లక్షణం కనబడుతుంది. ఆమె భర్తశయనించిన శయ్యపై స్వేచ్చగా వచ్చి కూర్చుంటుంది. కాని అతనిలో ఆమెను కలియవలెనన్న లక్షణం కనబడినంతనే 'ఎల్లప్పుడు ఇదేపనియా?' లజ్జా మధురంగా తిరస్కరించి వెళ్లిపోయే లక్షణం ఏర్పడుతుంది. అప్పుడు పురుషుడు ఆమెలేచివున్న ఆస్థితియందే ఆలింగన చుంబనాదులనే ఆమెను అంకెకు తెచ్చుకొనాలి.
ఏపరిస్థితియందును పురుషుడు భార్యయందు రతికి తగినఆవేశము యేర్పడుటకు ముందు రతికి ఉపక్రమించకూడదు. బాగా చలిగా వున్నప్పుడుమాత్రమే ఎండవలన సుఖం. ఆచలి లేనపుడు ఎండవలన సుఖ మేర్పడదు సరికదా దుఃఖము కలుగుతుంది. అట్లే మనస్సులో తగినంత కోరిక ఉన్నపుడే రతివలన సుఖము. ఆకోరిక లేనపుడు రతివలన సుఖముండదు. బాధకలుగుతుంది. ప్రియురాలి మనస్సులో రతియందు కోరికలేనపుడు ప్రియుడు రతికి ఉపక్రమిస్తే ఆమెకు సుఖముండదు. ఆమె బాధపడుతుంది. అట్లు బాధపడుతూవున్న వనితతోడి సాంగత్యమైనందున ఈ పురుషునకు తగినంత సుఖముండదు. అందుచే భార్యలో కోరికలేనపుడు పురుషుడు ఆలింగనాదులచే మొదట ఆమెలో బాగా కోరికను ప్రేరేపించి పిమ్మటనే రతికి ఉపక్రమించాలి.
మిక్కుటమైన కోరిక మనస్సులో కలిగినపుడు స్త్రీలు అంతవరకు ప్రదర్శించిన లజ్జను పరిత్యజిస్తారు. దీర్ఘంగా నిట్టూరుస్తారు. వారి ముఖంమీద చిరుచెమట పొటమరిస్తుంది. వారు యేదో అనిర్వచనీయమైన వికారభావాన్ని పొందినట్లు కానవస్తారు. అప్పు డప్పుడు అబ్బా! అయ్యో! అన్నమాటలుకూడ పలుకుతారు. వీనిని బట్టి భార్యామానసంలో కోరిక సెగలు ఎగయిస్తోందని గ్రహించి పురుషుడు రతికి వుపక్రమించాలి.
అలా భర్తచే లాలింపబడిన వనితకు రతియందు తృప్తి తొందరలో కలుగుతుంది. అంతేగాదు, ఆమె అనుభవించే సుఖ పారవశ్యముకూడ ఎక్కువగా వుంటుంది. ఇట్లు భర్తచే లాలింపబడి సుఖించే వనిత భర్తను ప్రాణాధికంగా ప్రేమిస్తుంది. ఆమె భర్తకొరకు ప్రాణాలనుకూడ తృణప్రాయంగా అర్పించగలదై వుంటుంది చనిపోయిన మీదటకూడ ఆమె ఆపరలోకాలలో తనభర్త ఎక్కడ వున్నాడో వెదకికొని అక్కడకే చేరుకొంటుంది-అని ప్రాచీన కామశాస్త్రకారుల మాట. లాలించి రమించే భర్తపై వనితకు యేర్పడే అనురాగం ఇంతటిది. పురుషు డీవిషయమును గుర్తించి తాను సుఖించి ఆమెకు సుఖమును కల్పించాలి.
★ ★ ★