తాళ్ళపాక పదసాహిత్యం/మొదటి సంపుటం/రేకు 50

by తాళ్ళపాక అన్నమాచార్యులు

రేకు: 0050-01 ముఖారిసం: 01-3౦4 అధ్యాత్మ


పల్లవి:
ఎఱుక గలుగునాఁ డెఱఁగఁడటా
మఱచినమేనితో మరి యఱిఁగీనా

చ.1:
పటువైభవములఁ బరగేటినాఁడే
తటుకున శ్రీహరిఁ దలఁచఁడటా
కుటిలదేహియై కుత్తికఁ బ్రాణము
తటతటన దరఁగఁ దలఁచీనా

చ.2:
ఆలుబిడ్డలతో మహసుఖ మందుచు
తాలిమితో హరిఁ దలఁచఁడటా
వాలిన కాలుని వసమైనప్పుడు
దాలు వెండఁగాఁ దలఁచీనా

చ.3:
కొఱఁతలేక తేఁకువఁ దా నుండేటి-
తఱి వేంకటపతిఁ దలఁచఁడటా
మఱులు దేహియై మఱిచివున్నయడ
తఱచుటూరుపులఁం దలఁచీనా

రేకు: 0౦50-02 సామంతం సం; 0౦1-305 వైరాగ్య చింత


పల్లవి:
కాలము కాలము గాదు కపటాలే తఱచాయ
చాలునింక దీనితోడిజాలి మానరే

చ.1:
పిన్ననాట నుండి తనపెంచిన యీదేహము
మున్నిటివలెగాదు ముదిసీని
యెన్నికదినాలచేత నెప్పుడేడఁ బడునో
కన్నవారిచేతికి గక్కున నియ్యరే

చ.2:
తోలునెముకలచేత దొడ్జెన యాదేహము
గాలివేత దాలిమీఁదఁ గాగీని
కీలుగీలు యెప్పుడేడ కింద వీడిపడునో
మేలుఁగీడు లేనిచోట మేఁటిఁజేసి పెట్టరే

చ.3:
కింకపుకిసరుచేత కీడైన దేహము
వంకవంకతెరవుల వడీసీని
యింక నీవిధిచేత నెప్పుడేడఁ బడునో
వేంకటేశుఁజేరఁ బడవేయఁగదరే

రేకు: 0౦50-03 బౌళి సం: 01-306 అధ్యాత్మ


పల్లవి:
ఇటువలెనేపో సకలము యించుకగన భావించిన
అటమటములసంతోషము ఆసలు సేయుటలు

చ.1:
పగగొనితిరిగేటిజన్మపుబాధలు తనకే కాలము
తగుసుఖ మెక్కడ నున్నది తడతాఁకులే కాక
పొగలోపల సేక గాసిన భగభగఁ గన్నుల నీళ్లు
నిడిగినదుఃఖమే కాకిటు నిజసౌఖ్యము గలదా

చ.2:
పాలసిన మాయపురూపులు పొలఁతుల మచ్చిక మాటలు
తలఁచిన తనకేమున్నది తలఁపోఁతలేకాక
బలువునఁ బారఁగ మోహవుపాశము తన మెడఁ దగిలిన
తలకిందుగఁ బడుటెల్లను తనకిది ప్రియమౌనా

చ.3:
చేతిపదార్థము దలఁచక చేరువనుండినవారల-
చేతిపదార్థము గోరిన చేతికి లోనౌనా
ఆతుమఁగల వేంకటపతి నాత్మఁ దలఁచి సుఖింపక
యేతరి సుఖములఁ దిరిగిన నింపులు దనకౌనా

రేకు: 0౦50-04 కాంబోదిసం: 01-307 అధ్యాత్మ



పల్లవి:
శమము చాలనియట్టి జన్మం బిదేమిటికి
దమము చాలనియట్టితగు లిదేమిటికి

చ.1:
పగయునుఁబోలె నాపై సేయునడియాస
తగిలి యేపనేకాని దయ గొంత లేదు
జగడముఁబోలె నలసతిలేనిమమత దను
తెగి వేాఁచనేకాని తీరుగడ లేదు

చ.2:
బుణమునుఁబోలె తీరియుఁదీరనది కర్మ
గణనగలకాలంబు కడ మొదలు లేదు
వ్రణమునుఁబోలె విడవక రాఁగ దేహజపు-
గుణము సౌఖ్యము తెరువు గొంతయును లేదు

చ.3:
నీతియుఁబోలెఁ బ్రాణికి వేంకటేశుకృప
చేతికి నిధానంబు చేరినట్లాయ
భూతములఁబోలె తలఁపున కితరసంస్మరణ-
భీతిపుట్టించి యప్రియభావమాయ

రేకు: 0050-05 శ్రీరాగం సం: 01-308 వైరాగ్య చింత


పల్లవి:
ఇదివో సంసారమెంత సుఖమో కాని
తుదలేని దుఃఖమను తొడవు గడియించె

చ.1:
పంచేద్రియంబులను పాతకులు దనుఁదెచ్చి
కొంచెపు సుఖంబునకుఁ గూర్చఁగాను
మించి కామంబనేడిమేఁటి తనయుండు జని-
యించి దురితధనమెల్ల గడియించె

చ.2:
పాయమనియెడి మహపాతకుఁడు తనుఁ దెచ్చి
మాయంపు సుఖమునకు మరుపఁగాను
సోయగపు మోహమను సుతుఁడేచి గుణమెల్లఁ
బోయి యీనరకమనుపురము గడియించె

చ.3:
అతియుండగువేంకటాద్రిశుఁడను మహ-
హితుఁడు చిత్తములోన నెనయఁగాను
మతిలోపల విరక్తిమగువ జనియించి య-
ప్రతియయి మోక్షసంపదలు గడియించె

రేకు: 0050-06 బౌలి సం: 01-309 అధ్యాత్మ


పల్లవి:
చిత్తమో కర్మమో జీవుఁడో దేవుఁడో
వొత్తిన యీచేఁత లొకరివి గావు

చ.1:
పదిలమైన మోహపాశంబులు దెచ్చి
మెదలకుండఁగ నాకు మెడఁజుట్టి
యెదిరివారు నవ్వ నింటింటఁ దిరిగించి
తుదలేని యాసల దుఃఖాతురునిఁ జేసె

చ.2:
కొలఁదిమీఱ జన్మకోట్లఁ బెనగొని
తొలఁగని నాలోని దురితము
తొలఁగింప నాలుక తుదకు నీపేరిచ్చి
తెలుపు మింతియ చాలుఁ దిరువేంకటేశా