వాడు యోగమార్గమున పై కెక్కినవా డనబడును. 6-4
ఉద్థరే దాత్మనా౽౽త్మానంనా౽త్మాన మవసాదయేత్
ఆత్మైవ హ్యాత్మనో బంధురాత్మైవ రివురాత్మనః.
తనయాత్మచేత తన్నుద్ధరించుకొనవలెను. ఆత్మను
చెరుచుకొనగూడదు. తనకు తనయాత్మయే బంధువు. అత్మయే
తనకు పగవాడును అగును. 6-5
బంధురాత్మా౽౽త్మన స్తస్యయేనా౽త్మైవా౽త్మనా జితః
అనాత్మనస్తు శత్రుత్వే వర్తేతా౽త్మైవ శత్రువత్.
తన్ను తాగెలిచినవానికే తనయాత్మ బంధువగును.
తన్ను తాగెలువని వానికి తనయాత్మయే పగవాడై చెరు
చును. 6-6
జితాత్మనః ప్రశాన్తస్య పరమాత్మా సమాహితః
శీతోష్ణసుఖదుఃఖేషు తథా మానావమానయోః.
తన్ను తాగెలిచి ప్రశాంతి నొందినవాని యుత్తమమైన
యాత్మశీతోష్ణములందును, సుఖదుఃఖములందును, మానావ
మానములందును సమత్వమును బొంది వెలయును. 6-7
సుఖములందును దుఃఖములందును మనస్సు కలత
నొందక సమత్వమును బొందుటకు ధ్యాన మావశ్యకము.
కర్మయోగ మభ్యాసము చేయునపుడు అనగా తనకేర్పడ్డ
పనులను స్వార్థమును విడిచి కర్మపరిణామమును గూర్చి చింత
