xii ress సెను. భల్లపై క్రియాణాం నామ్నా జ్చాల్లోప ఇష్యతే” | సఁబడెను. నిర్వచనోత్తర రామాయణము అని యాంధ్ర శబ్దచింతామణీయందు 'సూత్రించెం |తగా వ్రాయఁబడినదగుటచేత నది భారతమును గాది, అంతియ కాదు. కాశీఖండంబున " సీ వచియిం | జన్మించిన పిమ్మట వ్రాయఁబడినట్టు కొందఱు తు వేముల వాడ భీమున వంగి నుద్దండలీల నుకొక్కమా ! తెలఁతురు. ఉత్తర కాచూయణమునఁ గొఱఁతపడిన కథ టు, భాషింతుసన్న యు భుమార్గంబున సుభయవా ! రామ నిర్యాణకథ గావున నాతఁ డాకథను వ్రాయ క్రైఢినొక్కొక్క మాటు, వార్డు త్తుతిక్క యజ్వ ప్ర, సమతి లేని వాఁడయ్యెనని కొండలు చెప్పేదరు. గ్రంథ కారముగ సాభ్యుచిత బంధముగ నెక్కొక్క చూటు, శైలిని బట్టియు, భారతము చేసతాంకితము గాను ఉత్తర పరిఢవింతు ప్ర బంధపరమేశ్వరుని దేవ సూక్తి వైచిత్రి రానూయణము నరాంకి తము గాను నుండుటఁబట్టియుఁ నొక్కొక్క మాటు” అని కృతిపతియగు వీరభద్ర విమట సోమయాజయై భారతమును వినిఁగించెనను దొలుత నిర్వచనోత్తర రామాయణమును రచియించి భూపాలుఁడు శ్రీనాధునిఁజూచి చెప్పినట్టు చెప్ప ఓయే సరియని తోచుచున్న ది. బడియున్నది. అట్లు చెప్పఁబడిన క్రమకు (బట్టి యాలోచింప భీమన నన్న యభట్టుకు ముందటి వాఁ ఎజ్ఞా ప్రెగడ, ఇతఁడు ప్ర బంధపర మేశ్వరుఁ డవి తోఁచుచున్నది. అట్లుగాక “భీమన రానువ | డను బిరుగు వహించిన దొడ్డకవి. ఈతఁడు భార పాండవీయమసు కావ్యమును నొక ఛందస్సును వ్రా! తారణ్య పర్వ శేషమును దెనిఁగించి, భారత శేషమగు య నన్నయభట్టు స్వగ్రంథ ప్రాశస్త్యముకై యాకా హరివంశమును దెంగించిన పిమ్మట లక్ష్మీనృసింహావ తారమను ఏక కావ్యాను.ను దీనికి వ్యమును నాఛందస్సునందలి వ్యాకరణాంశమును మూలనడఁగఁ బ్రొక్కెను. అట్లడఁగఁ లొక్క నన్న ఆహెబలమాహాత్యమని నామాంతరము, ప్రబం యభట్టు వ్రాసిన యాంధ్ర శబ్దచింతామణిని భీమన ధపర మేశ్వరుఁడను బిరుద నామముతో నీతఁ డా గోదావరిలోఁ గలిపి వే సెననియు, ఆది యట్లు గోదా ! రణ్య పర్వ శ్లేషమును వ్రాసిన టక్కడక్కడఁ జెప్పఁ వరిలోఁ గలసిపోఁగా శబ్దశాసనుఁ డావ్యాకృతిని బడి యున్నది. అది యిప్పుడట్లు కనఁబడునది కాదు. రాయుతతి నాతనితోడం దానిం బఠించిన సారం భారతమునందు నన్నయభట్టారకుని కవిత్వమున గధరుఁడు తాను సిద్ధుఁడయిన పిమ్మట నాపాఠమును | నాంధ్ర పదంబులు కొన్ని సంస్కృత పదంబులు ఔల సరస్వతి కుపదేశింప నా బ్రాహ్మణోత్తమునిచే ! మెండు. తిక్కనసోమయాజి కవిత్వమున సంస్కృ సదీ భూమియందు 'వెలమంగలదనియు నారాయ : తపదంబులు కొన్ని యాంధ్ర పదంబులు మెండు. ణమూర్తి చెప్పినట్లు కలగంటిని ” అని అప్పకవి ఎడ్జ్ పెగ్గడ కవిత్వమున సంస్కృతాంధ్ర పదములు ప్రొసినది కలయే గాక నిజమయిన పక్షమున భీమన | రెండుసు) మణి సరంబు గ్రుచ్చినట్లు సమముగా నుం నన్నయభట్టుకు సమకాలీకుండయి గొంతముందు | డును. ఈ మూటికిని బాక భేదంబును గలదు. ప్రసిద్ధికెక్కిన హఁడుగా నైన నుండవచ్చును. అది ! వీరి కవిత్వములు సర్వవిధంబుల చేతను మిక్కిలిశ్లాఘ యం నుం గాక తిక్కనచే నిర్వచనోత్తర రామాయణం : నీయములనుట విశేషము కాదు. బునఁ గవిస్తుతి యందు ఆదికవీంద్రులను” అని యు, ఎడ్జ పెగ్గడచే హవంశమునందు అధర్వణాచార్యుఁడు అని కవిత్రయము నన్నయ వారికాలమునందొక గొప్ప పండితుఁడుండెను. అత్య తిక్కనలను స్తుతించి, మరల ‘క. మెడియుఁ దొల్లి టియప్పటి, పండితుల మహాక విత్వ పదవీగరిమా, ముత్రిలింగ శబ్దానుశాసనమను వ్యాకరణమును వికృ ఖండితుల నతుల తేజో, మండితులఁదలంతు నిండు | అవివేకమను వ్యాకరణ కారిక లను వ్రాసినవాడు. మనమున నెపుడు” అనియాఁ జెప్పఁబడియున్నది. ఆంధ్రశబ్దచింతామణీయందు లేనియ నేక లక్షణము లు వికృతివి వేకమందుఁ జెప్పఁబడియున్నవి. అతఁడు తిక్కనసోమయాజి ఆను కవివరుఁడు తొలుత వ్రాసిన విరాటపర్వంబును సెక్కండు గానంబడి నిర్వచనోత్తర రామాయణమును వ్రాసి పిమ్మట భారత | యెడి, కొందఱు ఇతఁ డాం ధ్ర భారత మొకటి వ్రా మున విరాట పగ్వము మొదలు కడకుఁ బదు నేను పర్వ | యఃట మొదలుగా నెంతయు శోచ్య మైన వృత్తాం ములను బొందుపడఁ దెనిఁగించి మిక్కిలి పేర్కొ తమును గొంత చెప్పుచున్నారు. ఆవృత్తాంతము
