చూడడమునకు పోవచ్చునుగదా? సత్పురుషులైన తమవంటివారి దర్శనమునకు మాత్రము నిరోధమా?
సౌజ- "మంచివారు, మంచివారు" అని పలుమారు అంటూవుంటే నాకు లజ్జగా వుంది. ఆమాట మరి అనకు- చూడరావచ్చునుగాని రాత్రివేళ పడకింట్లోనా!
మధు- వేశ్యనని వర్తమానంచేస్తే పగటివేళ చూతురో?
సౌజ- నా శత్రువులు యెవళ్లో నిన్ను నాదగ్గిరకు పంపారు. (నఖసిఖపర్యంతం నిదానించి) యెంతటివాళ్లైనా వుంటారు!
మధు- అలాగైతే తమమంచే తమకు శత్రువై ఉండాలి. మీ కార్యం నిర్వహించి డబ్బు ఒల్లనప్పుడు కుట్రా కూహకంలేదని నమ్ముదురా?
సౌజ- అంత మంచిమనిషివి అయితే, పాపము ఆ బ్రాహ్మడికి ఉపకారం నీవు చెయ్యరాదా? మధ్య నాకు గండగత్తెరేమి?
మధు- నేను మంచిదాననని నమ్మగలరా?
సౌజ- ఆబ్రాహ్మణ్ణి కాపాడితే నమ్మనా?
మధు- అయితే, ఒకతుని తగువు మనవిచేస్తాను.
సౌజ- అట్టేసేపు నువ్వు నాయెదటగానీ నిలిచివుంటే, నువ్వు యేతగువుతీరిస్తే ఆతగువుకు వొప్పుదల అవుతానేమో అని భయవేఁస్తూంది.
మధు- (ముఖముపక్కకుతిప్పి) ఒక్క చిన్నముద్దుకు కరువో?
సౌజ- అంతటితో కార్యం నిర్వహిస్తావా?
మధు- యేంజెయనూ, మరి?
సౌజ- నావ్రత భంగం చెయ్యడవేఁనా నీపట్టుదల?
మధు- అడుగుమెట్టుకు దిగానని మెప్పులేదుగదా? యిష్టంలేనిపని యేల చేయించవలె? శలవు. (రెండు అడుగులు వెళ్లును.)
సౌజ- ఆగు (మంచముమీద కూర్చుని- దుప్పటీ కప్పుకుని) కూచో.
మధు- కూచోను.
సౌజ- వెయ్యిరూపాయలిస్తాను. తీసుకుని బ్రాహ్మణ్ణి కాపాడు.
(మధురవాణి తిరిగీ వెళ్లబోవును.)
సౌజ- వెళ్లకు- నీకు ముద్దాకావాలి? యేం వెఱ్ఱిమనిషివి! యేమిలాభం?
మధు- నాకుతెలియదు.
సౌజ- తప్పదూ?
మధు- తప్పదనుకుంటాను.
సౌజ- అయితే విధిలేక వొప్పుకుంటున్నాను. చిత్రం! వెయ్యిరూపాయలకంటె వక ముద్దు యెక్కువ విలవా?- సరే- నువ్వుచేసే సాయఁవేదో చెప్పు.
మధు- తెల్లబియ్యం, పాటిమానికా- లుబ్ధావదాన్లుగారు వివాహవైఁనపిల్ల ఆడపిల్లకాదు.
