ప్ర థ మా శ్వా స ము.
53
కదుపులు రేచులగములు సింగములు
పొదలుచు భీకరంబులుగాఁ జరింప1260.
నళుకుచు మై కంప మందంగ నిలుచు
నళికుంతలను జూచి యవనీవిభుండు
కడు శోకమున నెదఁ గనలుచు నూతఁ
బడి వెడలఁగలేని ఫణిరాజుపగిది
బోనునఁ జిక్కు బెబ్బులిచందమునను
కాననోదంబునఁ గాల్మ్రొగ్గి ద్రెళ్లు
వనదంతిచాడ్పున వగ మీఱ నూర్చి
నను జెట్టఁబట్టంగ ననబోఁడి నీకు
కడలేని యాపదల్ గలిగెఁగా నింత
యిడుమలఁ బడి కుందు నీ పాటుకన్న1270.
పగరపైఁ బడి తెగి పడిన మే ల్గాదె
మగుడక దావాగ్ని మ్రగ్గిన లెస్స
మాళవరాజకుమారివై యెల్ల
వేళల వేవేలు వెలఁదులు గొలువ
నలరుదోటల చల్ల నగు చప్పరముల
నెలకొని యాడుచు నిరతిభోగంబు
లనుభవింపుచునుండు నట్టి నీ విపుడు
ఘనభయంకరమృగాకరమైనయట్టి
వనభూమి భయ మొంది వణకుచు నిటుల
మొనసి దుఃఖాబ్ధిని మునుఁగగా నయ్యె1280.
కటకటా విధి యెంత కరుణావిహీనుఁ
డటవి నివ్విరిబోణి నలయించఁ దగునె
యనుచు కన్గవఁ గ్రమ్మి యశ్రువుల్ దొరుగ
