చతుర్థాశ్వాసము.
211
నిటలాక్షుఁ డది వినే నీలాహివేణి!
అపుడు విధాత యం దందఱి మనసు
చపలతయు నెఱింగి శమదమంబులను
ఖ్యాతమునీంద్రుఁడై కరము రంజిల్లు
గౌతమునకు నిచ్చెఁ గరుణ నత్తరుణి
నం దుండు మునులు నిద్రాకులు చింతఁ
జెందుచుఁ గుందుచు సిగ్గగ్గళింప
నలఁవెత నిట్టూర్పు లడర నొండొరులు850
పులియిక మొగమొగంబులు చూచుకొనుచు
నాస లుడిగి డెంద మృతయుఁ గంద
వేసట నుండంగ విధి కొల్వు దీరి
యరిగె గౌతమువెంట న య్యహల్యయును
జరిగే వేగమె నిజాశ్రమముఁ జేరంగ
నెల్ల వారలు తమ యిండ్లకుఁ జనిరి
అల్ల యింద్రుడు మోహ మాపలే కపుడె
యింతంత సన్నల నింతిఁ గన్గొనఁగఁ
జెంత నేగుచు కొన్ని చిన్నె లొనర్ప
న న్నెలంతుక మొకం బటు వంచికొనుచుఁ860
దన్నుఁ జూడక యేగఁ దపసికి వెఱచి
మరలె నింద్రుండును మదనాస్త్రధార
ఇంద్రుని విరహవర్ణనము.
చురుకుసేయఁగఁ జేరె సురరాజధాని
తనచూపు తలఁపు నాత్మయు నై యహల్య
వెనుకొని మరలి రా విధములే కరుగ
తనువుమాత్రంబుతోఁ దనయిల్లు చొచ్చి
