చతుర్థాశ్వాసము.
201
విని యమ్మునికి మ్రొక్కి, వెలఁది యాక్షణమ
చని యదృశ్యత వింధ్యశైలపాదమున
వీరబాహుఁడనంగ వెలయు నా చెంచు
కూరిమి యిల్లాలు గుణవతి యనఁగఁ
బూనినసంపదన్ బొగడొందు చుండ
దాని గర్భంబునఁ దగ జనియించె
తనయులు లేమి నా తరుణి యా కూతుఁ
గని సంతసముఁజెంది గారాబు మీఱఁ
జెలిమిఁ బోషింప నా శిశువును విదియ
నెలరేఖపొలుపునన్ నీటు వాటిల్లి610.
పెరుగుచుండఁగఁ గాంతిపెంపున పెద్ద
లరసి సువర్చల యను నామధేయ
మొనరించి రప్సరోయువతి యౌ కతన
కనకసలాక పొంకంబున బాల
చిరుతతనంబునన్ జెలువుఁ గుల్కుచును
సరిబుడుతలఁ గూడి చాల నాడుచును
నుండనుండఁగఁ బ్రాయ మొకయింత మొనయ
నిండుసిగ్గును జగ్గు నిగ్గు బల్ నీటు
చన్నుల గమకంబు సన్నంపుఁగౌను
కన్నుల బెళుకులు గలిగి రాణించు620.
తన కూతుఁ గనుఁగొని తండ్రి చింతించి
మను వియ్యఁదలంచి సమ్మదమున భద్రుఁ
డను చెంచు కొసఁగె న య్యతివ నంతటను
వనజాక్షి ప్రథమార్తవముఁ జెందుటయును
ప్రమదవనసరోవరంబున మునిఁగి
