పుట:వరాహపురాణము (నంది మల్లయ, ఘంట సింగయ).pdf/75

⁠

ర్శ్వంబుల వాగెలు పట్టి సాహిణులు వెంట రా నిరాయాసభక్ష్యమాణవిపక్షప్రతా పంబురూపంబున ముఖలీనహేమఖలీనంబు మెఱయ నెఱయ నాతోడ రయంబు నం దొరయ సమర్థంబు గాదని పవమానంబు నవమానంబు చేయుచు నుమియునుమ్మి భంగి ఫేనభంగంబు దొరుగ నిరుగడల వైచినధవళచామరంబులం దనకు నీడు గారు మీరు తొలంగుం డని సాభినయంబుగా నిరసించులీల వాలంబు సళింప నిలింపతు రంగమంబు నిజకులోత్తమంబు గావునఁ దత్తురంగంబు నంబుధిమథనసమయంబునఁ గుంటుపఱచినకంటకుం డని బలిం గిట్టిమట్టి రసాతలంబు భేదించువిధంబున మహీ భాగంబు త్రవ్వునగ్రిమచరణంబు బిత్తరింప భరింపరానిఖురాఘాతంబుల మదీయ ఫణంబులు నొప్పింపకు మని పదంబునం బెనంగి భుజంగపుంగవుండు దీనవచనం బులఁ బ్రార్థించుతెఱంగున నంగదంబు మ్రోయఁ బాయక వినోదించు వీరలక్ష్మికి మందిరం బగునరవిందంబుచందంబునఁ దలాటంబు లలాటోపరిప్రదేశంబునఁ బ్ర కాశింప జనంబులు కనుంగొని తీవ్రధారావిహారంబున లోహసంఘటనంబున మనో హరచ్ఛాయావిశేషంబున మేఖలాభిరమ్యంబున సౌమ్యం బగుంగాక యేమి పరుల చేతఁ బట్టుపడుటయు నిరంతరంబు నొరపై మెఱయకుండుటయు గొలిమిడిచెం తలం దిరుగుటయు విక్రమంబుఁ జూపెడునెడ వడంకుటయుఁ గలఖడ్గంబు ఘో రాజులకు నిట్టిహయరత్నంబుకరణి విజయకారణంబు కాదని బహుముఖంబులం బ్రశంసింప సమ్ముఖంబునకు వచ్చి నిలిచినఁ గుందశరదిందుపురందరమదావళధవళ వర్ణంబును సూక్ష్మకర్ణంబును నిర్వక్రపరాక్రమకేసరికిశోరధూర్తంబును శుభావర్తం బును విజితవైనతేయసత్త్వమహత్త్వంబును దేవత్వంబును బౌరుషాతిమానకాయం బును సముజ్జ్వలచ్ఛాయంబును సౌగంధికసగంధగంధంబును దృఢసంధిబంధంబును మత్తమయూరసమానయానంబును సంభృతాభిమానంబును దుందుభిగంభీరస్వరం బును నిష్ఠురఖురంబును వనాయుజోత్పన్నంబును సర్వలక్షణసంపన్నంబును నైన జవనాశ్వంబు నెక్కి దిక్కులు పిక్కటిల్లుచుండ సురవిమతహృద్దమితపురభిడ్డమరు సహచరభయదఢక్కానకహుడకాపటహధ్వానంబులు చెలంగ సుభటపదఘట్ట నంబుల శేషఫణంబులు నలంగ వారణాసీనగరంబు నిర్గమించి మహాగహనంబునకు నడచె నప్పుడు.

⁠ 70

క.⁠

వెలువడియె వీటినలుది, క్కులఁ గుక్కలు ప్రోగు లురులు కొమ్ములు బడ్డం గులు పందిపోటు లమ్ములు, వలలు తెరలు దీమములు సివంగులబోనుల్.

⁠ 71

సీ.⁠

కదలిరి కొందఱు ఘనతరస్కంధభారంబులఁ దగుతమాలంబు లనఁగ నడచిరి కొందఱు నర్తితభయదహేతులతో హలాహలానలము లనఁగ

⁠