| | బేమూల నుండు రావణ, నామాటలు సెవులఁ జొచ్చునా నీ కింకన్. | 150 |
| వ. | అనిన విని సైరింపక నిలింపారాతి ప్రహస్తునిం జూచి వీనిం గొలువు వెడలఁ | 151 |
| క. | రక్కసులరాజు నీతో, మిక్కిలి కోపించినాఁడు మిన్నక నీవుం | 152 |
| వ. | అనిన నవ్విభీషణుండు సభామధ్యంబున నిల్చి రావణుం గనుంగొని. | 153 |
| చ. | చనదు మహద్విరోధ మని చక్కటి చెప్పిన నింతతప్పునం | 154 |
| వ. | అని పలికి వినతుం డై తనమంత్రులు నలనీలహితసంపాతు లనువారలు నలు | 155 |
| ఆ. | అన్న నీవు తగవు లన్నకుఁ చెప్పుచు, నున్నమాట లేను విన్నగోలె | 156 |
| చ. | అనవుడు నాతఁ డిట్లను దశాసనుఁ డారఘునాథుదేవి వం | 157 |
| శా. | మే లూహించుట సీతఁ బుచ్చుటయ చుమ్మీ యన్న నమ్మాటకుం | 158 |
| క. | జననీ రఘుపతిఁ గొల్వం, బనివినియెద నీవు తాల్మి పదిలించి మనం | 159 |
| చ. | వినుము తనూజ నాకు మును విశ్రవసుం డెఱిఁగించినాఁడు మీ | 160 |
| క. | దోషాచరవంశము ని, శ్శేషము గా కొంట రెంటఁ జిక్కినవారిం | 161 |
