| |
రాక్షసేశ్వరుం గనుంగొని కర్ణభీషణంబులుగా విభీషణుం డి ట్లనియె.
| 140
|
| ఉ. |
అన్నవు తండ్రియట్ల విను మంతియ కా దటమీఁద రాజ వే
మన్నను జెల్లుఁగాక మణిమండనముఖ్యము లైనకానిక
ల్మున్నుగ సీత నిచ్చి జనంలోకపతిం గని మమ్ముఁ బ్రోవు మీ
సన్నపుఁగార్యముల్ వలదు సంధియ మే లటు గాక తక్కినన్.
| 141
|
| శా. |
జ్యాఘోషంబు నిరంతరం బగుచు మ్రోయం బెల్లు దంభోళిధా
రాఘోరాస్త్రపరంపరల్ దరఁగ లై రాజిల్ల వాపూరితా
మోఘావృత్తిఁ దనర్చురామధనురంభోరాశి దోర్విక్రమ
శ్లాఘాగాధము నేఁడు ముంచుఁ బెలుచన్ లంకాపురీద్వీపమున్.
| 142
|
| తే. |
వలదు చాటితి నతఁడు నీకొలఁది గాఁడు, చేటుతఱి గాన నీ కిట్లు చెడ్డబుద్ధి
పొడముచున్నది నాశంబుఁ బొందనున్న, మేఘమునకు వికీర్ణంపుమెఱుఁగునట్లు.
| 143
|
| ఉ. |
నీచెవిక్రిందఁ జేరి రజకనీచరనాయక తుచ్ఛవాక్యముల్
నీచులు గన్కనిం బలుక నీ కవి పథ్యము లయ్యె నేగతిం
జూచిన హితోక్తులకుఁ జొన్పదు నీమది గాన [1]దుర్మదుం
డై చెడువానిపొంతఁ జన దండ్రు వసింపఁగ నీతికోవిదుల్.
| 144
|
| సీ. |
నీ వెత్తఁ జాలని నీలకంఠునివిల్లు, పుడుకకైవడిఁ దున్మి ప్రోగు వెట్టె
నిలఁ గార్తవీర్యుబాహులు వేయుఁ ద్రుంచిన, పరశురాముని నాజి భంగపఱిచెఁ
గైలాస మెత్తినఘను నిన్నుఁ గట్టిన, వాలి నొక్కమ్మునఁ గూల నేసె
నీపుత్రు వధియించి నీలంకఁ గాల్చిన, హనుమంతు నేలినయతని నేలె
నట్టిరాముతోడ నసమానవైరంబు, పట్టి గెల్తు ననుట పడుచుబుద్ధి
చనదు సీత నిచ్చి శర ణని రఘురాముఁ, గనుట మేలు చెడక మనుట మేలు.
| 146
|
| వ. |
అనిన విని వికటభ్రూకుటిదుర్నిరీక్ష్యుం డగుచు రాక్షసేశ్వరుండు.
| 147
|
రావణుఁడు విభీషణుఁ బరిభవించుట
| చ. |
మెఱుఁగును గర్జితంబుఁ గల మేచకమేఘము పర్విన ట్లొఱం
బెఱికినవాలు కేల జళిపించుచు హుంకృతిభీకరంబుగా
నుఱికి యురంబు దాఁపఁ బిడు గుక్కఱఁ దాఁకినకొండభంగి బి
ట్టొఱగె నతండు మూర్ఛఁ దను నొందిన గద్దియనుండి భూస్థలిన్.
| 148
|
| వ. |
ఇట్లు విభీషణుం దాఁచి భీషణరోషభాషణంబులు చెలంగఁ గేలం గరాళకరవా
లం బంకించునెడ నెడ సొచ్చి దేవ మన్నింపు మనుచుఁ బ్రహస్తప్రముఖు లగు
వారు వారించి గద్దియకుం దెచ్చి రంతఁ గొంతదడవునకుఁ దెలిసి విభీషణుండు.
| 149
|
| క. |
కామక్రోధమదంబులు, నీమనమున నిండియుండ నిర్మలధర్మం
|
|
- ↑ కర్మఠుం డై
