| |
ద్దామారామంబు నయనాభిరామం బగుచు నొప్పారెడు నింతకుము న్నావనం
బుం బరికింపఁ బవనుండును దదీయప్రాంతంబున నురవడి మెలంగ వెఱచి
మెలుపునం బొలయుచున్నవాఁ డందు జనకనందన యుండ నోపుఁ బరికించెదం
గాక యనుచు నిశ్చయించి నిర్మలభావంబున.
| 128
|
| ఉ. |
వాయుతనూజుఁ డప్పుడు శివాయ రమారమణాయ భారతీం
ద్రాయ సురేశ్వరాయ ప్రవర్తనాయ పయోరుహబాంధవాయ చ
న్ద్రాయ వినాయకాయ శమనాయ సమీరసఖాయ పాశహ
స్తాయ నమో నమో యనుచు దక్షత వారికి మ్రొక్కి వెండియున్.
| 129
|
| క. |
వసురుద్రాదిత్యమరు, ద్విసరములకు నశ్వులకును ! విలసిల్లుదివౌ
కసులకు రఘునందనులకు, వసుధాసుత కినజునకును వరమునితతికిన్.
| 130
|
హనుమంతుఁ డశోకవనంబుఁ బ్రవేశించుట
| వ. |
అతినిష్ఠ నభివందనంబులు సేసి మదీయాభిమతంబు సిద్దింపం జేయుం డని వేఁడు
చు నెప్పు డాజగదేకమాత సీతం బొడగాంచెదనో యనుచుం జూపులు తీపు
లుగొనం జని విశాలసాలచంపకాశోకామ్లవనవేష్టితం బైనతదుపకంఠంబు సేరి
కీరమయూరకాకోలూకకోకిలాలికులసంకులకలరవకోలాహలంబు లాకర్ణించుచు
ధైర్యం బవలంబించి యశ్రులు దుడిచికొని యం దుత్తుంగాగారప్రాకారమండల
మండితంబును మఱియు శారదనీరదావృతంబును నీలజలదమాలికాపరివేష్టితం
బును నైనగతి నవధవళసౌధవలయితంబును దమాలపరివృతంబును నగుచు మెఱ
యునశోకవనంబు గదిసి గదాహస్తు లగుకాలకింకరక్రూరరాక్షసరక్షితద్వారం
బగునాయుపవనంబు సొచ్చి యందు నిద్రాముద్రితాక్షంబు లగుపక్షుల నెగయం
జోపి తత్పక్షవిక్షేపణజాతవాతవిధూతవృక్షవ్రాతకీర్ణకుసుమవిసరసంకీర్ణుండై పు
ష్పగిరియుంబోలె మెఱయుచుం దనుం గనుంగొనినభూతంబులు వసంతుం డన
సకలదిక్కులం జరియించుచుఁ గంపితతరుపతితకుసుమాలంకృతయై విలాసినియుం
బోలె వెలయువసుధ నవలోకించుచు నిజశాఖాలంఘనోత్కంపితపతితఫలకుసుమ
పలాశంబు లగుమహీరుహంబు లొరులచేత వస్త్రాభరణంబు లొలువంబడినకితవు
లుంబోలె ఱిచ్చపడి యుండం గనుంగొనుచు మఱియును దనపాదదంతనఖహతు
లం గంపించి ఫలదళకుసుమంబులు రాలి కొమ్మలు చిక్కి యున్నమహీజంబులు
విలేపనాదివిలాసంబు లెడలి నఖదంతరేఖలం గానంబడువేశ్యాయువతులపగిది
నుండ వీక్షించుచు లలితశ్యామలతమాలంబులు నీలజలదంబులుఁ గుసుమవిసరం
బులు తారకాగణంబులు నరుణపల్లవవృక్షభాగంబు సంధ్యారాగంబునుగా
రెండవగగనం బనం జని తనరం జూచుచుఁ గెంజిగురాకులజొంపంబులు మం
టలు తేఁటిమొత్తంబు లెగయుట పొగ లెగయుటయు ఖద్యోతంబులు విస్ఫు
లింగంబులునుగా జనకతనయకోపాస్తోకశోకాగ్నులవలనం బురి దరికొని మం
|
|
