పుట:పద్మపురాణము (మడికి సింగన).pdf/252

220

పద్మపురాణము

⁠

బులును, సప్తమావరణంబున నింద్రాగ్నియమనిరృతివరుణ వాయుకుబేరేశానాదులును, అష్టమావరణంబున సాధ్యమరు ద్విశ్వేదేవతాగణంబులు గలవు. నిత్యు లందు విహరింతురు. తక్కిన దేవతలు ప్రాకృతకాలంబున నిత్యులై నాకసుఖం బనుభవింతురు గాని యిందుఁ బొందనేర రట్లు గావున.

⁠ 161

మత్త.⁠

నిత్యముక్తులు విష్ణుభక్తులు నిర్మలాత్ములు భోగసాం గత్యులు న్వనితాజనంబులు గారవంబునఁ గొల్వఁగా నత్యుదాత్తావిలాసలీలల నచ్యుతుండు మునీంద్రసం స్తుత్యుఁడై చెలువొందు నిందిరతోడఁ దత్పుర మేలుచున్.

⁠ 162

శా.⁠

వేదంబుల్ పఠియించి యాగవితతుల్ విఖ్యాతిగాఁ జేసి యో గాదిజ్ఞానవివేకియై సకలదానారూఢుఁడై [1]సర్వవి ద్యాదక్షుండగునేనియున్ ద్వయసుమంత్రజ్ఞాని గాకున్న ద్వై పాద్యైశ్వర్యపదంబు వేఱొకగతిం బ్రాపింపఁగా నేర్చునే.

⁠ 163

ఆ.⁠

అని శివుండు గిరిజ కానతి యిచ్చిన విష్ణులోకమహిమ విని మనమున విస్మయంబుఁ బొంది వినతయై యటమీఁది కథ వినంగ వేడ్క గలదు నాకు.

⁠ 164

వ.⁠

అత్తెఱం గెఱింగింపు మని యడుగుటయు.

⁠ 165

శా.⁠

విద్వత్సంస్తుతవాగ్విలాస! త్రిజగద్విఖ్యాతచారిత్ర! రా గద్వేషాదివికారదూర! రమణీకందర్ప! శ్రీవిష్ణుపా దద్వంద్వస్థితహృత్సరోరుహ! మహాదానైకరాధేయ! స ప్తద్వీపార్ణవచక్రవాళగిరిభాస్వద్వర్తికీర్తిప్రియా!

⁠ 166

క.⁠

చండరిపుమండలేశ్వర దండాధిప[2]కమలషండదారుణమదవే దండ! నృపనీతిమండన! పండితహృత్పుండరీక పంకరుహాప్తా!

⁠ 167

1. తత్త్వ (తి-హై)
2. విమల (ము)