పుట:పద్మపురాణము (మడికి సింగన).pdf/166

134

పద్మపురాణము

వ.⁠

అయ్యవంతిదేశంబున భద్రకుండను నొక్కబ్రాహ్మణుండు నిజ కులాచారంబులు విడిచి జననీజనకులం దొఱంగి యతికృపణుం డును జంచలస్వభావుండును ధర్మదూరుండును దురాచారుండునై తిరుగుచు నశనాభిలాషియై యొక్కనాఁడు తీర్థయాత్ర చనువార లం గూడుకొని ప్రయాగకుం బోయి మాఘమాసంబున మూఁడు దినంబు లవగాహనంబు చేసి యవగతపాపుండై సద్ద్విజత్వంబు నొంది.

⁠ 215

చ.⁠

అతఁడుఁ బ్రయాగతీర్థ మటులాడి పురంబున కేగుదెంచెఁ ద త్పతియగు వీరసేనుఁడును భద్రకుఁడున్ సమకాలమందు స న్మతిమృతులై సమంచితవిమానము లెక్కి విభూషితాంగులై యతులితరూపయౌవనబలాతిశయంబునఁ జూడఁ దుల్యులై.

⁠ 216

వ.⁠

మందారపుష్పమాలాలంకృతులును దివ్యభూషణభూషితులును దివ్యాంబరధారులును దివ్యస్త్రీసహస్రపరివృతులునునై సురపతి సమ్ముఖంబున నిరువురుం గొలిచియుండం జూచి వచ్చి తట్లు గావున రాజసూయాశ్వమేధంబులును బ్రయాగస్నానంబును సమంబులు.

⁠ 217

ఆ.⁠

అవని రాజసూయయాగంబు చేసిన యతఁడు[1]నమరసౌఖ్య మనుభవించి రాకపోకలేని లోకంబు నరుఁ డొందు మహిఁ బ్రయాగ మాఘమజ్జనమున.

⁠ 218

వ.⁠

అట్లు గావునఁ బ్రయాగస్నానంబు చేసిరేని దన్మహత్త్వంబున గంధరకన్యకలును నీపుత్త్రుండును పిశాచత్వంబు వలనం బాయుదు రట్లగుటం జేసి బ్రహ్మతీర్థస్నానంబు సేయింపవలయు నని చెప్పి రోమశుండు మఱియు నిట్లనియె.

⁠ 219

1. మరలు (ము)