పుట:నారదీయపురాణము (అల్లాడు నృసింహకవి).pdf/656

ఆ. వె.⁠

కనలి చెవులు మూసుకొని, తనుమాత్రబా లకుఁడు; వాఁడు, చాపలమున ఖిన్నుఁ డగుచుఁ, బరమగురునిరంతరాహితుఁడైన గురుఁ డవార్యుఁ డనుచుఁ గొంత నిలిచి.

⁠ 82

వ.⁠

సత్యంబు నీ వెఱుంగకయుండుట మునీంద్రులకేని యెఱుంగం బడదు. జడస్వభావుం డజడస్వభావుని నెఱుంగునె? అతం డకల్పనుండు. నీవు బహుకల్పనుండ. వతండు నిగూఢ తత్వము. నీవు ప్రకటార్ధదర్శివి. ఏదేవులకు జ్ఞానంబుచేతఁ బరా యణుండైన విధాత కేవలచక్షురాదికము గావించె నాదేహులు కారుణ్యమాత్రంబై యతీంద్రియుండైన యతని నెట్లు నెఱుంగుదురు? మనం బతని నె ట్లెఱుంగు? మాత్సర్యదంభస్మరపంకలిప్తంబైన యదిగాన నేనును లెస్సగా నెఱుంగ. సుఖాత్మయై సర్వమయుండైన యతని నెఱింగిరేనియు భేదప్రావీణ్యము లేదు. నిశ్చయ మితండె విభుం డనవలయు. మాలిన్యంబు వహించిన మది శుద్ధజ్ఞానం బెఱుంగనేరదు గాన వైరాగ్యంబను జలంబుచేత మాలిన్యంబు గడిగి కొని కొంద ఱెఱుంగుదురు. ఈశ్వరుం దస్మదాదుల కెట్లు గోచరుం డయ్యెడు. మాత్సర్యలోభస్మరదోషశిష్యులమైన యేము విష్ణుని నెఱింగితి మేని నష్టాంగయోగతంత్రంబులచేతఁ బర్ణభుజులైన మునులకు వృథాయాసంబు గాదా మేమన్న నోతాదృగ్గతికాంక్షులమై యతిమాయావృథాహతాశులమై యాయజు నెఱుంగ మొకా నొకప్పుడు కించిత్తు నెఱింగితిమేని యప్పుడే మాయ గప్పుచున్న యది. అది యెట్లంటేని విష్ణుదర్శనంబునకు మఱియుం గారణంబు వినుము.

⁠ 83

తే. గీ.⁠

జ్ఞానమున కావరణము మత్సరపటంబు తన్మహామత్సరంబు నేత్రములఁ గప్పు కొనిన కతమున విష్ణువు గనక యునికి నీకు సహజంబు గాదె యోనిర్జరారి!

⁠ 84

వ.⁠

కన్నులు గప్పుకొనినవాఁ డేమి గనియెడి. భక్తిపూతుండవై చూచితివేని భగవంతుని సిద్ధాంజనాసక్తనయనుండై సిద్ధుండు దివ్యౌషధంబుఁ గన్నట్లు గనియెదవు. స్వమాయచే సమస్తలోకములును

⁠