పుట:నారదీయపురాణము (అల్లాడు నృసింహకవి).pdf/640

ఆ. వె.⁠

గలిగె నాసురుచికి గారాపుబిడ్డఁ డొ క్కరుఁడు మోహరాశి కవితమూర్తి తండ్రితొడలమీఁద దా ముద్దు గులుకంగ ధ్రువుఁడు చేరవచ్చి వివశుఁడైన.

⁠ 11

వ.⁠

ఉత్తానపాదుండు సురుచికి నోడి యుపేక్షించిన.

⁠ 12

క.⁠

పతి చాగఁ దెలిసి సురుచియు నతిగర్వగ్రంథి యగుచు నాధ్రువుఁ గని నీ చతనున్న నీకుఁ దగునా తతమగు నుచ్ఛైర్మనోరథం బో వత్సా!

⁠ 13

క.⁠

నీ కిది ప్రియమై యుండిన నా [1]కడుపునఁ బుట్టి యతిఘనంబగు తప మీ లోకములు మెచ్చఁ జేసినఁ జేకూరుంగాక చింత చేసిన గలదే.

⁠ 14

మ.⁠

అతియోగ్యత్వము నీకుఁ గల్గినను నేఁ డయ్యో సవత్నీతనూ జతదూష్యత్వము నొందినాఁడ వతులైశ్వర్యంబుచే రాజు నీ చతరుంగా నినుఁ జూచె; విత్తు లధికశ్లాఘ్యంబు లైనన్ నిరా కృతముల్ గావె ఘనోషరస్థలుల నాకీర్ణంబుగాఁ జల్లినన్.

⁠ 15

క.⁠

ఈరాజాంకమునకు సుకు మారుఁడు శూరుండు నాకుమారుఁడు దగు; వీఁ డే రా జగు నీధరణీ భారమునకు; నీకు నింకఁ బాత్రత గలదే?

⁠ 16

వ.⁠

అనిన రాజు నట్లనే సమ్మతించిన సామర్షదుఃఖాశ్రుధారోరస్కుండై మాతృగృహంబునకు నేఁగి తల్లి యడిగిన, సురుచిదుర్వచనంబులు విన్నవించిన, వ్యథ నొంది సునీతి మెల్లన నిట్లనియె.

⁠ 17

ఆ. వె.⁠

అన్న! దుఃఖ మేల యాసురుచి యథార్థ మైనయట్ల పల్కె; నల్పభాగ్య నామురారి గొల్వ నట్లౌట కాత్మాప రాధ మది సహింప నర్హ మనఘ!

⁠ 18

1. బుట్టినఁ బుట్టి