పుట:నారదీయపురాణము (అల్లాడు నృసింహకవి).pdf/621

క.⁠

ఈలోకములన్నియు నే నేల సమర్థుండ నైన నెన్నిక సుదయా శీలుండవు గురుఁ డన్వయ శాలివి యిఁక ని మ్మనుజ్ఞ సత్కృప మెఱయన్.

⁠ 155

వ.⁠

నాకు నిట్లు కోరినయట్లనే వరంబు లొసంగు నీయాజ్ఞం జరించెద నని తత్తపోబలంబున నదేయంబగు వరంబు వేఁడిన నప్పద్మజుం డిట్లనియె.

⁠ 156

మ.⁠

క్షితిలో దైత్యకులాధినాయక! స్వతస్సిద్ధంబు నీవిక్రమో గ్రత; వీరారిదురాసదంబు; తపముం గావించి తామీఁద; సు స్థితి నీ కే నిట నేమి దుర్లభము చర్చించం గులాచార సు వ్రతముల్ దప్పకు నాపితామహితసారంబై విజృంభింపఁగన్.

⁠ 157

వ.⁠

నన్ను మన్నించి సేవించితివి; నేను బ్రసన్నుండ నైతి; సకలార్థ వాసంబగు నీకు మఱియు నాశీర్వాదంబులు గావించితి. నీవు కోరిన కోరిక లెల్ల మున్నే నీయందు నున్నయవి; పునఃప్రార్థనంబు సేయుట సిద్ధసాధనంబు; మహావీరా! శూరపరంతప! వరంబులు గైకొనుము; ని న్నెవ్వరు వారింప శక్తుం డని మనంబునం గలంగియుఁ గృత్రిమ వికాసంబు మొగంబునం బొదమ బలాత్కారవరం బొసంగి యంతర్థానంబు నొందె; వాఁడును బ్రహ్మవరోద్భుద్ధాగాధవీర్యపరా క్రముండై యంతర్హితుండైన విరించికి దండప్రణామంబు లాచరించి నిజపురంబునకుం జనియె.

⁠ 158

సీ.⁠

అంత హిరణ్యకుం డత్యంతదృఢతపో                        బృంహితవిభవుఁడై పెచ్చుపెరిగి తనపట్టణమువోలె ధన్యత మూఁడులో                        కములు నేలె నుదారకర్మశక్తి మును వైదికప్రభఁ దనరి సామాత్యపు                        రోహితుండై తత్త్వరూఢి మెఱయు వైదికుల్ బోధింప వేదనిర్దిష్టమా                        ర్గంబునఁ బ్రజ నేలి ఘనత వెలయు

⁠