ఇ ట్లన్యోన్యసల్లాపోత్ఫుల్లమానసులైన వారియగ్రంబునకు శిష్య
సహితుండై పరాశరుండు చనుదెంచి దత్తాత్రేయునకుఁ బ్రణామం
బాచరించి తదనుమతంబునఁ గుశలంబు విన్నవించి నిజాగమనకారణం
బేది యనిన నిట్లనియె. పులస్త్యవసిష్ఠవరదానంబునఁ దత్త్వమంతయు
నాకుఁ బ్రకాశంబయ్యె. మైత్రేయునకు నది విన బుద్ధి వొడమె. నీ
సర్వోత్తరదేశంబున నిలిచెద. నారాయణమునీంద్రుండు బదరి
కాశ్రమంబున కంటె నారాయణాచలంబు నాకుం బ్రియం బనియె.
మునిస్థానంబునుం గలదని యానతి యిచ్చి యిచట విష్ణుపురాణం
బితనికి బోధింపుమనినఁ దద్వచనంబునంబని వింటి. ఆ నారాయణుం
డన నీవే వేదపురాణాదుల కన్నింటికి నీవే ఫలంబు నేఁడు నాదృష్టికి
నమృతపారణంబయ్యె [1]నను పరాశరునకు దత్తాత్రేయుం డిట్లనియె.
