| వ. |
అప్పుడు గోపాలకుల విడిపించి తెచ్చి యచ్చక్రి సుఖంబున్నయెడ.
| 190
|
| శా. |
సారజ్ఞానకళాగుణైకఖని యౌశ్వాఫల్గుఁ డక్రూరుఁ డా
త్మారాముం బొరిఁజేరి మ్రొక్కినది బ్రహ్మానందమున్ దెల్పు దృ
ఙ్నీరేజంబుల బాష్పముల్ దొరుఁగఁగా నీరంధ్రరోమాంచుఁడై
సారం బేర్కొని గద్గదస్వరము మించన్ సన్నుతుల్ సేయుచున్.
| 191
|
| క. |
వనజాతోద్భవముఖ్యులు
గననేరని నీదుపాదకంజాతము లేఁ
గని ధన్యుఁడ నైతిన్ నా
జననంబు ఫలించెఁ దండ్రి! శౌరి! మురారీ!
| 192
|
| ఆ. వె. |
స్వామి మీకటాక్షకామధేనువు గల్గ
నేమి సంభవింప దీశ! దేవ
తాంతరముల సాధనాంతరములును మం
త్రాంతరములు నేల యరసిచూడ.
| 193
|
| వ. |
అని నుతియించి రామకృష్ణుల మధురకుం దోడ్కొని యేఁగుచు యమునా
తీరంబునం దరుచ్ఛాయ నమ్మహాత్ముని నిలిపి యక్రూరుండు తద్యమునా
జలంబులం గ్రుంకినం దన్మధ్యంబున.
| 194
|
అక్రూరుఁడు యమునాజలమున రామకృష్ణులఁ గాంచుట
| తే. గీ. |
స్ఫటికనీరదవర్ణుల శ్యామపీత
రుచిరపరిధానుల విచిత్రరూపతాళ
గరుడకేతనుల శుభప్రకాశనిధుల
రామకృష్ణులఁ గాంచె సారజ్ఞుఁ డతఁడు.
| 195
|
