ఉత్తరభాగము - ఆ. 7.
411
బలిసూనుండఁట తండ్రి నీ వెఱుఁగవే భగ్నాతులై మ్రగ్గరే
బలభిన్ముఖ్య నిలింపు లీతనికి నీభాగ్యంబు సామాన్యమే.101
తే. గురుఁడుఁ బ్రెగ్గడయును రక్షకుండు నీకుఁ, బొలఁతి శ క్రుండు శోణితపురము నెలవు
స్రుక్క రెక్కడ వచ్చి నీ కొక్కకీడు, సేయువాఁ డొల్లఁ డాత్మీయజీవితంబు.102
వ. కావున భయంపడవల దని కన్నీరు దుడిచి బుజ్జగింప నబ్బోటి వారిం
గనుంగొని.103
క. ఏ నిచ్చట నిద్రితనై, యీనెఱి నుండంగఁ బురుషుఁ డెవ్వఁడొ యుపగూ
హానుభవంబున వికృతం, గా నొనరించె నది [1]కలయొ కాదో యెఱుఁగన్.104
చ. కల యనరాదు రామలకుఁ గాములకూటము లెన్నిచందముల్
గల వవి యన్నియున్ బెరసెఁ గన్నెఱికం బిటు వీటిఁ బోయెఁ బె
ద్దలకును బెద్దయై నెగడుతండ్రికి దక్కువపాటు దెచ్చితిం
గుల మెరియించితిన్ జననిఁ గూల్చితి శోకములోఁతు [2]వాటమున్.105
క. ఏనింకను గన్నియ నని, మేనం బ్రాణములు తాల్చి మెయికొని యున్న
బ్లేని నిహముఁ బరమును గల, వే నిక్కము కులట యెవ్వ రింతటికంటెన్. 106
వ. అని యవ్వెలంది యందంద యేడ్చుచుఁ బెద్దయుంబ్రొద్దు వేగుచున్నం గని
కన్నియలందఱు విహ్వలభీతలోచన లగుచు నవ్వామలోచన కి ట్లనిరి.107
క. కలయగును గాక యిట్టివి, గలవే నిక్కములు నీవు గడువడి నెడ్డం
దలఁపక యున్నను గలుగుం, బొలఁతీ యే మేని వికృతపుందెఱఁగు గలన్.108
మ. తెలియంగూడి యొనర్చు కానిపనులం దెల్లంబు దోషంబునుం
గల దాచందము గల్గు కాంతఁ గులటంగా నెన్నుదు ర్సజ్జనుల్
గలదే నీ కిది యింతయేనిఁ గలలోఁ గన్నట్టి చూ పేటికిన్
గులశీలంబుల పేర్మి మాన్పఁ దగునే కుందింపఁగా డెందమున్.109
చ. ఎఱుఁగమె యేము నీహృదయ మేల తలంకెదు నీచరిత్ర మే
తెఱవలయందు లేదు సుదతీ మదతీవ్రము లైనభావముల్
నెఱసినభావ మొక్కటియ నీదుతలంపు మొఱంగి యిట్టియే
మఱుటకుఁ దెచ్చెఁ గాలగతి మాన్పఁగ శక్యమె యెట్టివారికిన్.110
ఆ. దీన నేమిదప్పు ధీరవు నీయను, తాప మొకఁడు నిన్ను ధన్యఁ జేసె
విను మకామకృతము లనుతాపమున శుద్ధి, నెలయు ననుట మునులపలుకుగాదె.111
చిత్రరేఖ యుషాకన్యకన్నకలకుఁ గారణం బూహించి యుషాకన్య నూరార్చుట
వ. అనుచుండం గుంభాండపుత్రి యొక్కింతసే పూరకుండి యయ్యఖండితచారిత్ర
నుద్దేశించి.112
క. ఇంతవడి కేను దలఁచితి, నింతీ జగదంబ నిన్ను నే మని పనిచెన్
గాంతునిఁ గోరినగోర్కికి, నంతర్గతి నాదరించి యది గనుఁగొనుమా.113
