శతధన్వుఁడు కృష్ణునకు వెఱచి తురగారూఢుఁ డై పాఱిపోవుట
| క. |
తనకు నొకనాఁట శతయో, జనములు సను హృదయ యను లసత్తురగనితం
బినిగలిమి దాని నెక్కి ప, వనసమగతిఁ జనియె మనసు వడఁకఁగ భీతిన్.
| 209
|
| ఉ. |
అంత నెఱింగి శౌరియు సహాగ్రజుఁడై రథ మెక్కి యయ్యప
క్రాంతుని వెన్నడిం దగులఁగాఁ దనపోయెడిదవ్వు వోయి తా
నంతటఁ బోవలేక మృతినందె హయాంగన భోజవర్యుఁడున్
భ్రాంతతఁ బాదచారి యయి పాఱె విదేహపురంబు చేరువన్.
| 210
|
| క. |
కనుఁగొని కృష్ణుఁడు బలదే, వున కిట్లను హయములకు [1]తెవు లగు వెసం
జననిచ్చుట గావున నీ, వనఘా కొనిరమ్ము రథము నల్లన వెనుకన్.
| 211
|
| తే. |
విగతవాహనుఁ డైనయివ్విమతుఁ డోపు, కొలఁది మెల్లనఁ బాఱెడుఁ గూడ ముట్టి
పట్టికొనియెద ననిన నబ్బలియుఁ డట్ల, కాక యన డిగ్గ నుఱికి యాకంసరిపుఁడు.
| 212
|
| క. |
[2]కొంతదడ వరిగె వెసుకొని, యంతటఁ గడు నలిగి యాతఁ డాశతధను న
త్యంతక్రోధంబున మది, [3]శాంతింపక తునియవైచెఁ [4]జక్రముచేతన్.
| 213
|
| వ. |
ఇట్లు తల ద్రుంచి శతధన్వుం జేరఁబోయి.
క. [5]మొలయును జీరయు నోరును, దలయును శోధించి చూచి తత్తనువున న
వ్విలసితరత్నము గానఁడ, హలధరుఁడును గూడ వచ్చె నంతటిలోనన్.
| 214
|
| వ. |
ఆతం డవ్విధం బతనికిం జెప్పి శతధన్వువధంబు వితథం బయ్యె నను పలుకు పలికిన
నది బొం కనుతలంపునఁ గటకటంబడి బలుండు.
| 215
|
| తే. |
[6]అర్థతృష్ణ యెట్టిదియొ నీయట్టివాఁడు, నిస్సిరో యింతమాత్రకు నిట్టిఁడయ్యెఁ
బలుకు లేటికి నీతోడి భ్రాతృధర్మ, మింక నింతియ చాలు నీయిచ్చఁ జనుము.
| 216
|
| వ. |
అని యతని శపథవాక్యంబులు విశ్వసింపక సాంత్వనంబులు గైకొనక యిమ్మాయ
లేనెఱుంగనియవియె యుడుగు మని పాసి యొక్కరుండును మిథిలాపురంబునకుం
జని జనకరాజు చేత సత్కృతుండయి తత్సదనంబున నుండె వెన్నుండును సైన్య
సుగ్రీవమేఘపుష్పపలాహకంబు లను రథ్యంబులు గల యాదివ్యరథంబుతోడ
మగుడి ద్వారవతీపురంబునకు వచ్చె నక్కడ.
| 217
|
| క. |
వైదేహపురనివాసు మ, హాదుర్దమసత్త్వు సాత్వతాగ్రణి ఘను దా
మోదరపూర్వజుఁ గానం, గా దుర్యోధనుఁడు వచ్చి కడు వినయమునన్.
| 213
|
- ↑ నెవులు గడువెసమైఁ సెవులగు (పూ. ము.)
- ↑ వ. కొంత దవ్వు వెనుకొని యంట నరిగి యంతట నట్లు శతధన్వుమస్తకంబు దునియం జక్రంబు వైచి చేరంబోయి.
- ↑ చింతింపక
- ↑ చక్రము
- ↑ తలయును జీరయు నోరు మొదలుగా (పూ. ము.)
- ↑ అకట
