పుట:శ్రీవేంకటాచలమాహాత్మ్యము (తఱిగొండ వేంకమాంబ).pdf/465

458

శ్రీవేంకటాచలమాహాత్మ్యము

⁠

చుండును గావున జలబుద్బుదంబున నిత్యంబుగాని దేహంబు నందుండి చతురాశ్రమంబుల నడపి దేవఋషి పితృఋణం బులం దీర్చి జ్ఞానవైరాగ్యంబు లభ్యసింపవలయు నంటిరి వేదోక్తకర్మ మర్యాద యగుం గావున నాచరింపందగు నైనను దేహం బనిత్యం బైనందున ముముక్షుం డైనవాఁడు కర్మారణ్యంబునం బ్రవేశింపఁ డనిన శుకుం జూచి సూర్యుఁ డిట్లనియె.

⁠ 159

శా.⁠

ఆదిన్ విశ్వము వృద్ధిచేయుటకుఁ బద్మాక్షుండు గల్పింపగా వేదోక్తాశ్రమధర్మకర్మతతి భూవిఖ్యాతమై యుండగా గాదంచు న్విడనాడి నీ వెగిరిపోగా వచ్చునే యంచు న య్యాదిత్యుండు వచింపఁగా శుకుఁడు నెయ్యంబొప్పగా నిట్లనెన్.

⁠ 160

సీ.⁠

వనజాప్త విను సర్వవర్ణాశ్రమాచార         ధర్మంబులును మోక్షధర్మములును మాతండ్రి బోధింప నాతత్వవిజ్ఞాన         మాత్మయం దుదయించె నపుడ గురుని గాంచి యిట్లంటి నిక్కంబుగఁ బ్రథమాశ్ర         మమున నాత్మవివేక మమరఁ గలిగి నట్టివాఁ డావలి యాశ్రమధర్మముల్         విడువఁగ వచ్చునో విడువరాదొ

⁠

తే.⁠

తేటగా నిశ్చయము నాకుఁ దెలుపుఁ డంచు నేను బ్రార్థింపఁగాఁ జూచి నెనరుచేతఁ జెప్పఁజాలక మిథిలేశుఁ జేరి యడుగు మనఁగ నేఁ బోయి జనకు నట్లడుగ నతఁడు.

⁠ 161