పుట:శ్రీవేంకటాచలమాహాత్మ్యము (తఱిగొండ వేంకమాంబ).pdf/254

చతుర్థాశ్వాసము

247

తే.⁠

లలిని పుట్టించు రక్షించు లయ మొనర్చు నట్టిసర్వజ్ఞునకు లేనియాపదలును గలిగె నిది విన్న మది వెన్నకరణిఁ గఱఁగు చున్న దని బాగుగాఁ జెప్పు సుకృతధనుఁడ.

⁠ 175

క.⁠

అని వా రడుగగ సూతుఁడు విని యిమ్మెయిఁ బల్కె నాది వెన్నునిచరితల్ ఘన మగుగూఢార్థంబులు గనుక విశేషముగఁ జెప్పఁగా వశమగునే?

⁠ 176

వ.⁠

అయిన నాకుఁ దోఁచినంతవఱకుఁ జెప్పెద వినుండు. దశరథుం డును గౌసల్యయు దేహముక్తు లగుకాలంబున నారామ చంద్రునియం దత్యంతమోహం బుంచి చనినకారణంబులఁ బద్మసంభవుండు భావించి దృణానుబంధానుసారంబుగ రామ కృష్ణరూపంబులకుఁ గారణంబు నైనహరికి నిరవుగ నుండు టకై దశరథుని తేజంబు తింత్రిణీవృక్షంబుగఁ గౌసల్యాదేవి తేజంబు వల్మీకంబుగ వేంకటాద్రియందు నిర్మించె. తత్క్ర మంబుగ వసుదేవదేవకులును దేహవిము క్తికాలంబులం గృష్ణునియందు వాత్సల్యతకుఁ దింత్రిణీమహిజరూపదశర థునితేజంబున వసుదేవునితేజంబును, గౌసల్యారూపం బగు వల్మీకంబున దేవకీదేవితేజంబు నుంచె. నారామకృష్ణాభిధాన కలితుఁ డైనవిష్ణుం డాకాలంబున మాతృగర్భంబునం దున్న శిశువుకరణి పదివేలవత్సరంబు లాపుట్టయందు వసియించి యుండెఁ గావున దశరథుండు తింత్రిణీపాదపంబు, కౌసల్యయ వల్మీకంబు, లక్ష్మణుండ శేషపర్వతంబు, అయోధ్యయ తద్భూ ధరపుణ్యకాననంబు, సరయువ స్వామిపుష్కరిణి, రామ

⁠