152
శ్రీరంగమాహాత్మ్యము
శతవర్షంబులు నిండ మన్నగరులన్ సంతాపవారాశిలో
నతఁ డన్యాయతముంచి తా విరతిచే ధన్యాత్మబోధంబునన్.
ఉ. చెక్కిట చేయిఁజేర్చి తనచిత్తములో వగపుంచి యాలిపై
యక్కఱలేక సొమ్ములని యందక ద్రవ్యమునందు డెందమున్
జిక్కఁగనీక యెవ్వనిని జీరక పిల్చిన పల్క కూరకే
యెక్కడనో విచారమయి యింటికి రా కొకపంచ నుండఁగన్.
క. ఉన్నెడను దల్లిదండ్రులు, గన్నట్టి జనంబుచేత గల చుట్టములున్
విన్న ప్రజలెల్ల మూగుకు, యెన్నఁడు నీచింత యెఱుఁగ మెఱుఁగ మనంగన్.
గీ. కాశ్యపుడు నంతఁ గనకపొంగళ్లు గదల, తలనణంకగ తనసోమిదమ్మగారి
నూతఁగొని యొండుకరమున నూతకోల, దాల్చి మెల్లనవచ్చి నందనుని గాంచి.
క. లేవడు జనకుఁడు వచ్చిన, నావలకుం దొలఁగ డున్నయరుగునఁ జో టీ
డేవచనము నాడడు కను, గావడు తలయెత్తి చూడఁ గానడు విరతిన్.
క. ఇటులున్న కుమారుని చెం, గటికిన్ దాఁజేరి వెడదకన్నుల నశ్రుల్
బొటబొటఁ గురియఁగ నెమ్మది, దిటఁదప్పి యెలుంగురాల దీనుం డగుచున్.
క. ఆసీనుఁడై విశిష్టా, గ్రేసరధర్మంబు లీ వెఱింగియు మమ్మౌ
దాసీన్యంబునఁ జూచిన, నీసభ్యత కంతవెలితి నేడు ఘటిల్లెన్.
ఉ. నేర్పితి నాగమమబు లుఁక నేరనిశాస్త్రము లెల్లఁ దెల్పితిన్
దీర్పరివైతి వీవు జగతీవరసన్నిధులందు నన్నిఁటిన్
నేర్పరి విట్టులుండఁదగునే యి యేటివిచారమన్న మా
నేర్పులు నేరముల్ మదిగణించితొ నీకొరు లెగ్గుఁ జేసిరో.
ఉ. కానకకన్నబిడ్డడవు గావున నీవిటు చింత నొందఁగాఁ
దా నిదెవచ్చి నీజనని దైన్యముతోఁ గనుగంటనీరు వె
ల్లానుచు మాట వెల్వడక యండనవుంగుడువుంగుఁడై విచా
రానుభవంబుతో నడల నక్కటికింప విదేమి పుత్రకా.
సీ. అడుగువెట్టిన గందు నరికాళ్ల మురిపెంపుకొరమాట గండచక్కెరలు రాలు
గేలు గదల్చిన కిసలయంబు లిగుర్చు పొలయుచో నెల్లమించులు ఘటించు
మొగమెత్తునపుడెల్ల మొలపించు హరిణాంకు నిలిచిన జాళువానిగ్గుపలుకు
నింద్రజాలంబు వహించు పెన్నెరులార్చి కలవరేకులు చల్లకలయు జూచి
శీలములకెల్ల నెలవు లక్ష్మీవిలాస, మందిరము పుణ్యసాధ్వి నీమందిరమున
సమవయోరూపముల గౌరవముల మఱియు, యుండియుండంగ నేర కిట్లుండనేల.