దశమాశ్వాసము
153
క. తన కప్రియం బొనర్చిన, వనితన్ బుత్రవతినైన వదలుట ధర్మం
బనిమిత్తము కులకాంతా, జనము న్విడనాడు దుష్టజన్ములు గలరే.
సీ. ఏమన్న మాతోడ నెదురాడ దెన్నఁడు నెందు వంచినతల యెత్త దీవు
తనపాలి దైవంబ వని నిన్ను భావించు మాకు శుశ్రూష లేమరక సేయు
నతిథిసపర్యల నలయకల్ చూపదు గడపదు ముష్టి భిక్షములవారి
ననదలఁ దనదునందనులట్ల బోషించు నన్యులఁ జూచి మాటాడఁబోదు
కోపమెఱుఁగదు తనుఁదిట్టుకొనదు పెద్ద, మాటబల్కదు నిద్దురమరగియుండ
దరవదాపదు మర్మంబు లవలనుడువ, దట్టియిల్లాలు బాయ నేలయ్య నీకు.
గీ. పుణ్యచారిత్ర మాకేకపుత్రవిషయ, మన్వయము పుత్రులచు గాంచి యలరఁజేయు
విత్తుమొదలయినవాఁడవు వెన్క ముంద, ఱెవ్వరును లేరు మాకుఁ బ్రాపెవ్వ రింక.
క. నీను విరక్తుఁడ వగుచుఁ ద, పోసననృత్తి మెలంగు దీన పుణ్యము గలదే
యీవల మేమును యిల్లా, లావలఁ బలవింప దురితమంట కుమారా.
గీ. పుత్రహీనుండు సద్గతిఁ బొందడనుచు, నీవు చదువులఁ జదువుట లేదె యుర్వి
నాశ్రమంబులలో గృహస్థాశ్రమంబు, సాధుజనులకు నిహపరసాధనంబు.
శా. నామాటల్ విననేరకే నియతినున్నన్ భస్మహవ్యంబుగా
కేమీ దానఁ బ్రయోజనంబు గలదే యేలన్న బూర్వంబునన్
రామాదుల్ పితృవాక్యపాలకులుగారా వారు నీసాటి రా
రా మెలదుండఁగ నేలరా తనయ రారా లేచి నావెంబడిన్.
శా. ఈసొ మ్మీధన మీదుకూలములు నీయిళ్లన్ బశువ్రాత మీ
దాసీవాసజనంబు లీసకలసంతానంబు లీయూళ్ళు ము
న్నౌ సంసారసుఖంబు మాని జెడనేలా వృద్ధుఁడే గాక స
న్యాసం బింతయలంతియే నడప భోగాయత్తకాలంబునన్.
గీ. నేఁడు మముబోఁటులకునెల్ల నిన్నుఁ జూచి, చలువ యింతయెగాక యేవలనుగలుగు
పలుకవది యేమి యేమింత పలువరింప, రా కటా డెందమూనకురా కుమార.
గీ. ఆదరింపుము ననుఁ దల్లియడలు మాన్సు, మూరడిలఁజేసి యిల్లాలు గారవింపు
వలువ దిటులుండ లౌకికవైదికముల, నీ వెఱుంగవె నియతమౌనే తనూజ.
క. పితరుల ఋణంబు దీర్పుము, సుతలాభముఁ బొంది మమ్ముఁ జూడుము నీవే
గతి యనెడువార మింకే, గతి నోర్తుము నిన్ను బాయఁగలమె కుమారా.
మ. వినరావో చెవు లేమి విస్మృతియొ యావేశాంతరంబో మనం
బున నజ్ఞానము గప్పెనో యనుచుఁ దాఁ బుత్రాశచేఁ బెట్టునా
