(3 ఆంధ కవితరంగిణి రశ అనువర్తింపఁ జేయు నెడల, నీవిచారణ యే యక్కఱ లేదు. ఈ వివాదమునకు మూలచ్ఛేదమే యగును. ఆస్తిపత్రములోఁ గేరున్న వానిది కాక మరియొకరిదనిన చ్చెడి వివాదములలో లిఖతసాక్యమునే "గ్రాక్ష్చంజక్ష నితరసాక్యమును గైకొనవచ్చుననెడి నియమమును గవుల పట్ల కూడ వర్తింపఁ జేయవచ్చునని నిర్ణయించినప్పడే యిగా చర్చ కన కాశము కలుగు చున్నది, దవ్యలోభము చేఁ దనపుతిక చిత గ్లు ) పతికయని పకటించుట కంగీకరించెడికవులును, ఇతరుని పుతికి ను స్వీకృతపుతికగా Kహించెడి కీర్తికాములును వున కచ్చట చ్చట ఁ గన్పట్టుచున్నారు. ఇట్టి వారుండుట, సంభన మే యను సూతమును మన మంగీsరించితి మేని, గంభాభా మ కి కాకుండ నితగసంగర్భము లనుగూడఁ బరిశీలి౧చి తీర్మానింపవలయుననికూడ వున ను • గీకరింపక ప్పదు. 蟲 _. ཅིག་ཆུ།, A ుద్ధభూ సఖి సక మునఁగల సాక్యను, ర. రంగనాథ గ్రావూ యణ విషయమునఁ గృత్యాదియు గద్యయు బుద్ధభూపతిపకమున స్పష్టమైన సాక్య మొసంగుచున్నవి. ఇంతకుదప్ప నితర కవులితనిని నుతించుట మొదలుగా వేఱుసాక్యమేమి యు సీతని పక్షమున లేదు. ఇక రంగనాథునిపక్షమున నింతకళ్ బలవత్తరమైనసాక్యమున్నదా ! యనువిషయమునుగూర్చియాలోచిం పవలసియున్నది. రంగనాథుని పకమునఁK ల సాక్యము. (క) రంగనాథ రామాయణ ముత్పన్నమైన కాలములో, అనం తామాత్య, పోతన, గోపనాది మహాకవులచే ను తిఁగన్న రంగనాథు డస్క్లేవి యున్నప్పఁ డా రామాయణ మూతని పేరుతోనే వ్యవహృత వā్యననియు, దాని కాతడే కర్త యనియఁ దలంచుట సహజము. $ కృత్యాదియు గద్యయ బుద్ధిభూపతిపశమున నెట్లు స్యామిచ్చు శకన్నబో, రంగనథునిపట్ల సీ పేరును నశేు ప్రబలమైన సాడ్యమొసం
